هنر سوخت روی چرم و چوب انجام میشه. این هنر از دوران صفویه تا الان در ایران وجود داره. به دو دلیل بهشون میگن سوخت. یکی اینکه چون توی اون‌ها رنگ‌های تیره و مات هست. دیگری اینکه برای منبت روی چرم، باید حرارت معتدلی به اون داده بشه، تبلور چرم گرفته شه و بعد نقش‌ها روی اون منبت شه. این فرایند باید طی بشه چراکه چرم بر اثر تغییر دما یا رطوبت تغییر شکل یا اندازه میده و ممکنه شکننده و خشک بشه. به این روش میگن دستی.
اما روش دیگه‌ای هم به اسم صنعتی هست. این روش وقتی استفاده میشه که می‌خوان تیراژ زیادی از کتاب‌ها و قرآن‌ها رو تهیه کنن. در این روش قالب‌های فلزی از جنس برنج هستن. در روش صنعتی، به جای وارد کردن حرارت مستقیم به پوست، حرارت رو به قالب منتقل میکنن و با اون روی چرم ضرب می‌کردن. برای انجام دادن هنر سوخت، هنرمند باید در چند رشته سر رشته داشته باشه. هنرهایی مانند صحافی، کاغذ سازی، چرم سازی، رنگرزی، طلاکوبی، خطاطی، تذهیب، تشعیر و مینیاتور. هر قدر مواد طبیعی که در رنگ‌‎ها به کار میره اصیل‌تر و طلای اون هم خالص‌تر باشه، کیفیت کار بالاتر میره.