اهالی استان فارس معمولا فرش و قالیچه‌ها رو برای خودشون درست میکنن و قالی فارس معروف است. عشاير فارس به ويژه قشقائي‌ها و ايل خمسه بيشتر از بقیه عشاير به اين هنر مشغول‌اند و قالی می‌بافن. همچنین روستایي‌هایی که در مسير اين ايل‌ها زندگي مي‌کنن هم به قالی‌بافی و هنرهای دستی دیگر مشغول‌اند. البته در سال‌هاي اخير بافندگان عشايري به بافتن فرش براي فروش روي آوردن. اما بیشتر اوقات همون ذهني‌بافي و رنگ‌هاي مرسوم پيشينيان خودشون رو ادامه میدن. اکثر هنرمند‌های قالی باف خانوم هستن. کلا سیستم بافت قالی فارس از اول تا انتها دست خانوم هاست.
دار قالي فارس ايل قشقايي مثل ساير عشاير افقي هست. بافنده براي بافتن روي زمين میشینه. بيشتر دارهاي روستايي افقي و گاهی هم عمودي هست. علت استفاده آنها از دار افقي به اين دلیله که با زندگي کوچ نشيني اونا هماهنگي داشته و حمل اون بر پشت چارپايان به راحتی انجام میشه. اکثر قاليچه‌هاي ايلات خمسه کار تيره عرب و باصري‌هاست. طرح‌هاي آنها متنوع و فارسي‌باف داره و همه‌اش از پشم تهيه ميشه. روستائيان فارس هم هر سال تعداد زيادي قاليچه مي‌بافن. اين روستائي‌ها که پيشينه ايلي و چوپاني دارن مثل عشاير از دارهاي افقي استفاده مي‌کنن. با این تفاوت که قاليچه‌هاي اون‌ها از نظر جنس، مرغوبيت قالی فارس ايلات رو نداره.
همون‌طور که گفتیم، فرش‌هاي قشقايي معمولاً ذهني بافته میشه. اين نقشه‌هاي ذهني سنتي هستن که از نسل‌هاي قبلی به امروزي‌ها رسيده. بافندگان ايلي همون نقوش رو تکرار مي‌کنن بدون این که از نقشه استفاده کنن. به خاطر همین معمولاً هيچ دو فرشي کاملاً و عيناً شبيه هم نيست. بافندگان تازه‌کار از سرمشق‌هايي کمک مي‌گيرن که «حور» نامیده میشه. بافندگان قشقايي به اين سرمشق‌ها که تمام نقشمايه‌ها و نگاره‌هاي اصلي روی اون بافته شده، «دستور» ميگن. رنگ قالي‌هاي قشقايي کاملاً به سليقه و خواست بافنده بستگی داره.
قالي‌هاي فارس اکثراً نرم و تا اندازه‌اي ظريف و نازک هستن و وجه تمايزشون با فرش‌های دیگه هم همينه. گره در آنها به صورت متقارن (ترکي) و هم به صورت نامتقارن (فارسي) استفاده میشه. بافت قالي توی بیشتر مناطق عشايري و روستايي استان فارس رواج داره. قالي‌بافي در شهرها و روستاهاي ديگه استان مثل آباده و شيراز و فسا هم مرسوم و متداوله.