یکی از صنایع دستی تزیینی- کاربردی ایران، دوره چین بافی نام داره. قدمت این صنعت به بیش از ۲۰۰ سال میرسه. عشایر ایل قشقایی استان فارس این کار را انجام می‌دادند. این دست بافته که چله‌کشی اون مثل گلیم هست به روش بافت پودپیچی بافته میشه. با این تفاوت که به جای اینکه پودها از روی دو جفت تار پیچیده بشه، پودها از زیر یک جفت تار می‌پیچه. بافنده به وسیله آیینه‌ای که زیر کار قرار میده، این کار رو انجام میده. به همین دلیل به این کار، وارونه چین‌بافی هم میگن. در این بافت، برعکس رندبافی، پودها از زیر کار میپیچه. به همین دلیل نقش‌هایی که ایجاد میشه، خیلی ظریف و شبیه به پشت قالی هستن.
نقش‌های چین‌بافی هندسیه. در این صنعت از انواع الیاف پشمی رنگ و وارنگ استفاده میشه. این دست‌بافت باید از رطوبت مداوم، حرارت و آتش، اشعه مستقیم و مداوم خورشید دور نگه داشته شود. سفیدکننده‌های شیمیایی و اشیا نوک تیز و بُرّنده نیز به آن اسیب می‌زنن. برای شستن آن باید از آب ولرم و صابون استفاده بشه.