پارک شهر تهران در حدود نیم قرن پیش، به عنوان قدیمی‌ترین و یکی از بزرگترین بوستان‌های عمومی شهر تهران در منطقه وسیعی از محله قدیم سنگلج به مساحت تقریبی ۲۵ هکتار به مرحله بهره برداری رسید. زمین‌های این بخش از محله سنگلج در زمان پهلوی اول مجموعه‌ای از خانه‌های قدیمی و کوچه‌های باریک بود. تعدد خانه‌های کوچک و ازدحام جمعیت ساکن در آن باعث شد تا جریان فاضلاب مصرفی، قنات‌های مهم شهر را آلوده کند. لذا به دستور دولت، شهرداری اقدام به تملک و تخریب خانه‌ها نمود. در زمین بایر حاصل آمده از این تخریب گسترده نقشه احداث ساختمان بورس کشور طراحی شده که با اشغال تهران توسط متفقین رها شده و به فراموشی سپرده می‌شود. بدین ترتیب این زمین بزرگ بدون استفاده در مرکز شهر رها شده و به تدریج به محلی برای تجمع معتادان و بزهکاران بدل می‌گردد. شهرداری در گام نخست برای جلوگیری از این روند با کاشت وسیع نهال این مکان را به باغی بزرگ تبدیل کرد. بخشی از این باغ در تملک شهرداری تهران و بخش وسیع دیگری نیز در اختیار وزارت کشاورزی قرار داشت. بعدها با تملک بخش غربی، شهرداری تهران طرح ساخت نخستین بوستان عمومی شهر را در آن به مرحله اجرا درآورد و بعد از حدود یک دهه فعالیت عمرانی، در نهایت در سال ۱۳۳۹ بوستان بزرگ شهر را مورد بهره برداری قرار داد. پارک شهر تهران همچنین به واسطه یکی از قدیمی‌ترین کتابخانه‌های عمومی کشور حائز اهمیت است. این بوستان زیبا دارای هشت ورودی به خیابان‌های مجاور خود است و مجموعه مختلفی چون موزه صلح، آکواریم، دریاچه مصنوعی، زمین بازی کودکان، سایت توان‌یابی ورزشگاه و سایت پرنده نگری در آن تعبیه شده است.