غار باستانی بنوو فارس ، در جنوب عماد ده و 90 کیلومتری لارستان فارس، غار باستانی و 3 هزار متری بنوو قرار داره. «بن» توی گویش محلی یعنی ریشه و «وو» یعنی دادخواهی که کلا میشه محلی برای دادخواهی و این اسم شاید به خاطر افرادی بوده که اینجا زندگی می کردن. دست خط و نگاره هایی توی این غار پیدا شده که به زبان سانسکریت هست و سمبل هایی که استفاده شده نشون میده که دین اون ها شیوا پرستی بوده. شیوا خداییه که نماد نابودی ظلم و ستمه. پیروان شیوا پرستی معمولا انزوا و ریاضت رو انتخاب می کردن، مثل مرتاض های هندی که کارهای اون ها ریشه شیواپرستی داره.
از آثاری که توی غار پیدا شده میشه فهمید که قبیله تقریبا بزرگی جای جای این کوه زندگی میکردن. حتی فسیل هایی از موجودات دریایی هم از بالای این کوه پیدا شده. از قشنگی های غار بنوو میشه به 24 چشمه ای که با چکیدن مداوم قطره های آب از سقف درست شده اشاره کرد. از آثار دیگه ای که توی این کوه میشه پیدا کرد برستو (توی زبان محلی) یا بارانستان، قلعه قلات، گورستانهای قدیمیه. قبلا یه بنا مثل آتشکده هم وجود داشت که متاسفانه الان به صورت کامل خراب شده. غار بنوو با شماره ۳۰۱۱۹ مورخ ۲۵/۳/۱۳۹۰ توی فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
حالا چجوری بریم به غار بنوو؟! بعد از عبور از عماد ده و گذشتن از برکه‌‌های شیخه و حاجی جعفر و طی کردن مسافت 8 کیلومتری مسیر ماشین رو، مسیر پیاده رو شروع میشه. بعد از گذشتن از دو تپه بلند به دشت مندو (ماندنی) می‌رسین، دشتی خرم و سرسبزی که پوشیده از درختان کنار، انجیر کوهی و بوته‌های گلها و گیاهان بهاریه که حال و هواتون رو عالی میکنه! توی این دشت برکه ای هم هست که میتونین اونجا یه استراحتی کنین و بعد در کنار اون مسیر رو به طرف کوه گاوبست ادامه بدین. از اینجا به بعد یه کم سخت میشه، چون بالا پایین زیاد داره، اما مناظر طبیعیش اینقدر قشنگه که اصلا متوجه نمیشین! کلی درخت که توی دل سنگ رشد کردن (قشنگ به فیزیک گفتن هه!). بعد از حدود یک و نیم ساعت پیاده روی (خسته نباشی!) به غار میرسیم! حالا بشینین توی سکوت محض از طبیعت لذت ببرین و به منشا هستی فکر کنین! البته زیاد عمیق نشین ها! چون اون غار مار، کبک، تیهو، پرستو، گنجشک، قورباغه، مارمولک، عنکبوت و پشه زهر دار داره! ترجیحا شب نمونین!