یکی از جاهایی که قطعا خدا مستقیما از روی بهشت کپی زده، تنگ بستانک یا بهشت گمشده توی کامفیروز شهرستان مرودشته. بهشت گمشده یه منطقه 20 هزار هکتاریه که ارتفاع اون از سطح دریا 1740 متره. اما چرا به این جا میگن بهشت گمشده؟! این منطقه تا دهه 50 زیاد شناخته شده نبود. اوایل دهه 60 بود که گروه های کوهنوردی و گردشگرها از این منطقه دیدن کردن و اسم اون رو گذاشتن بهشت گمشده. تصور کنین، چشمه ها و جویبارهای نیلی رنگی که زیر سایه خنک درخت های سرسبز و رعنای چنار و گردو هستن و با صدای پای آب و آواز پرنده ها شما رو میبره یه دنیای دیگه! من هم بودم بهش میگفتم بهشت گمشده!
بهترین زمان بازدید از بهشت گمشده (به منظور دیدن ماکسیمم زیبایی و محو شدن توی افق) بهار و تابستونه. این منطقه یکی از پر بارون ترین مناطق فارسه و آب سد دودزن، دریاچه بختگان، طشک و اراضی کشاورزی بیضا، کامفیروز و بیضا از اینجا تامین میشه. راستی! از بهشت گمشده جاده ارتباطی به تخت جمشید و نقش رستم و پاسارگاد و چشم انداز‌های طبیعی آبشار مارگون و تنگ براق هم هست.
گونه‌های گیاهی تنگ بستانک یا بهشت گمشده پسته و بادام و درختان بلوط، بنه، ارس، بادام کوهی، زالزالک، دافنه، کیکم، تنگرس، ارژن، بو مادران، درمنه، اویش، دنایی، آویشن شیرازی، زرشک، شیرخشت، بنه، چنار، خارشتر، شیرین بیان، گون و گرامینه هست. اما اینجاست که باید حواستون رو جمع کنین! درسته اسم اینجا بهشت گمشده ست اما خب توی این بهشت کل و بز، خرس قهوه‌ای، سمور، گرگ، روباه، شغال، کفتار، خرگوش، قوچ و گراز و پرنده هایی مثل پرندگان کبک، تیهو، کبوتر، فاخته، خروس کولی، دارکوب ، عقاب و لاشخور، فاخته، شاهین هم زندگی میکنن. حواستون باشه اون خرس قهوه ایه بهشت رو براتون جهنم نکنه!