مناره باغ قوشخانه‌ که محلی‌ها مناره باقوشخانه بهش میگن، البته بهش مناره قوشخانه‌ یا مناره طوقچی هم میگن. کارشناس‌ها میگن که با توجه به تزئین‌هایی که این مناره داره، احتمالا مربوط به قرن هشتم میشه و یادگار دوران ایلخانی به حساب میاد. این مناره، یکی از دو مناره‌ای بوده که دو طرف مسجد باباسوخته یا مصلی قرار داشته که متاسفانه جفتش خراب شده و دیگه نیست. چون این مناره نزدیک آرامگاه علی بن سهل قرار گرفته، بهش مناره علی بن سهل هم میگن. به قسمت بالایی مناره، تارک میگن و تزیینات کاشی‌کاری اون فرو ریخته. تزیین‌های کاشی‌کاری شده این مناره با خط بنایی فیروزه‌ای و روی زمینه آجری اجرا شده که به صورت مارپیچ کلمه « الله اکبر» تکرار شده. بالای این خط کوفی کتیبه، خط ثلث ساده با آیه «یاایهاالناس انتم الفقرائ الی الله وهوالغنی الحمید» و با زمینه کاشی فیروزه‌ای و خطوط سفید و حاشیه لاجوردی دیده میشه. بالاتر از این قسمت سه رگ مقرنس (سه پا مقرنس) با طرح‌های گره و با کاشی‌های لاجورد، فیروزه‌ای و سفید تزیین شده که بالای اون با آجر، دوال‌بندی شده. از این قسمت تا نوک منار با کاشی معرق و با طرح گره هشت و چهارلنگه حصیری تزیین شده که کاشی‌های اون با رنگ فیروزه‌ای، لاجوردی و سفید طراحی شده. نوک منار هم یک گنبد با همین طرح وجود داره. این مناره، سال 1317 و با شماره 313 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده.