محله سنگلج یکی از مهم‌ترین محلات تهران قدیم است که در زمان رونق خود محله اعیان نشین شهر به شمار می‌آمد. این محله در حد محدوده خیابان‌های امام خمینی(ره)، وحدت اسلامی، خیام و مولوی واقع شده و بسیاری از آثار مهم تهران را می‌توان در آن جستجو نمود. توسعه شهر در دوران ناصری بیش از هر محله دیگری، باعث رونق سنگلج می‌شود. فرو ریختن حصار طهماسبی و توسعه شمالی - جنوبی شهر نیز به مرکزیت بیشتر این محله کمک کرده، آن را به منطقه‌ای تجاری و اعیان نشین بدل نمود. به ویژه که در اتصال محله به پهنه غربی باروی ناصری، چهار دروازه تعبیه شده بود که همین امر به نوبه نقش مهمی در رونق محله ایفا می‌نمود. با سقوط حکومت قاجاریه و تشکیل سلسله پهلوی، محله سنگلج دوران افول خود را آغاز کرد. این روند به ویژه پس از برچیده شدن باروی ناصری و توسعه شهر از جهات مختلف سرعت بیشتری به خود گرفت. به این ترتیب محله سنگلج که روزگاری مورد توجه افراد متمول جامعه بود، به زیستگاه طبقه فقیر جامعه تبدیل شد و به ویژه بخش‌های حاشیه‌ای آن در معرض انواع آسیب‌های اجتماعی قرار گرفت. علی رغم همه موارد، سنگلج همچنان محله‌ای زیبا و تاریخی است و آثار متعدد فرهنگی و تاریخی را می‌توان در جای جای آن مشاهده نمود. پارک شهر، ساختمان شهرداری تهران، ساختمان شورای اسلامی شهر تهران، تماشاخانه سنگلج، خانه مستوفی الممالک، کلیسای سورپ گئورک، خانه پدری دکتر محمود حسابی، زورخانه شعبان جعفری، مسجد و خانه شيخ فضل الله نوری، بازارچه قوام الدوله و انواع پاتوق‌ها و گذرهای تاریخی از جمله نقاط مهم و دیدنی این محله به شمار می آید.