عمارت شمس العماره شاخص‌ترین بنای کاخ گلستان و مرتفع‌ترین ساختمان تهران عهد ناصری است. بنایی ارزشمند که برای نخستین بار نه تنها معماری بلند مرتبه سازی را در تهران رواج داد، بلکه در استفاده از فلز در استخوان بندی ساختمان و تزیینات آن نیز نقش مهمی ایفا کرد. طراحی بلندپروازانه ساختمان توسط معیرالممالک به انجام رسیده است. معمار بنا نیز علی محمد کاشی است و ساخت عمارت تحت نظارت و با سرمایه دوستعلی خان نظام الدوله صورت پذیرفته است. ساخت این ساختمان سلطنتی در سال 1244 خورشیدی آغاز و پس از دو سال با صرف هزینه‌ای بالغ بر 40 هزار تومان به سرانجام رسید تا در نهایت عمارتی با 35 متر ارتفاع در 5 طبقه در قلب تاریخی شهر و در مجاورت کاخ سلطنتی احداث شود. عمارت شمس العماره برای پادشاه قاجار و شهر تهران کارکردی نمایشی دارد. جدا از جلوه‌گری معماری تلفیقی آن، این عمارت برای تماشای شهر تهران و اطراف آن توسط شاه و مهمانان او طراحی و ساخته شد. یکی از ماجراهای جذاب این عمارت مربوط به ساعت پیشکشی ملکه ویکتوریا است که در پیشانی شمس العماره تعبیه شده است. صدای ناقوس این ساعت به حدی بود که تقریبا از هر نقطه شهر به گوش می‌رسید. این صدای بلند در طول ساعات شبانه روز برای ساکنان کاخ و خانه‌های پیرامونی آن مزاحمت ایجاد می‌کرد. از این رو به فرمان ناصرالدین شاه گروهی وظیفه یافتند تا صدای آن را کم کنند. اما به دلیل ناآشنایی با مکانیزم ساعت، آن را خراب کردند. حدود یک قرن بعد عقربه‌های ساعت پس از تعمیرات تخصصی بار دیگر به حرکت درآمدند. این روند نیز ادامه نیافت. چراکه هزینه نگهداشت ساعت در چنین حالتی به قدری زیاد بود که از خیر آن گذشتند و ترجیح دادند تا بار دیگر ساعت به سکوت تاریخی خود ادامه دهد.