سردر قورخانه در خیابان امام خمینی(ره)، ابتدای خیابان خیام واقع شده است. قورخانه‌ تهران در جاده‌ جلیل آباد (خیام کنونی)، کارخانه‌ تولید جنگ افزار و مهمات مورد نیاز قشون قاجاریه بود. این ساختمان بزرگ همچنین برای مراسم‌های خاص نظیر جشن‌های ملی و آئینی، وظیفه‌ تأمین وسایل آتش بازی و مهمات نمایشی را بر عهده داشت. در دوران احمدشاه امور این کارخانه به مهندسین روسی، انگلیسی و در نهایت آلمانی سپرده شد تا ضمن ساخت سلاح سبک جدید، نحوه‌ کار و ساخت آن را به شاگردان ایرانی نیز آموزش بدهند. این گروه به سرپرستی مسیو هازه فعالیت خود را آغاز کرد. مدت زیادی از فعالیت هازه نگذشته بود که دولت تصمیم گرفت سرمهندس قورخانه را تغییر دهد. به این ترتیب مسیو بوتن جایگزین او شد و امور قورخانه تهران را برعهده گرفت. سقوط سلسله قاجاریه، به نوعی افول قورخانه را نیز به همراه داشت و با به روی کار آمدن پهلوی اول، در بخش مهمات‌سازی به جای تجمیع آن در یک کارخانه، مجموعه‌ای از کارخانه‌های تخصصی برای ساخت فشنگ، انواع مهمات، تفنگ و غیره در سراسر کشور پدید آمد. با پیروزی انقلاب اسلامی، وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح دستگاه‌ها و ماشین آلات قورخانه را به اراضی نظامی سرخه حصار منتقل کرد و طی توافقی زمین و عمارت قورخانه را در اختیار شهرداری تهران قرار داد. سردر قورخانه در مرداد سال 1376 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.