در 3 کیلومتری جنوب فداغ، روی یک رودخونه فصلی، سد خیلی قدیمی‌ای به اسم سد گمپو فداغ هست که قدمت اون به دوران ساسانی یعنی تقریبا 800 سال پیش می‌رسه. «گمپ » و «گمپو » یعنی چشمه و به چشمه‌هایی که همیشه در حال جوشیدن هستن میگن داره «گمپ» می‌زنه. این سد که 25 متر ارتفاع، 20 متر عرض و 6 متر ضخامت داره از جنس سنگ و ساروجه (ترکیب آهک و رس) و جالبه که در ساخت اون از بست‌های فلزی استفاده نشده. یکی از رازهای ماندگاری این سد شیوه آب گیری اون هست. در این روش آب مخزن سد، از راه دریچه‌ها و برج آبگیر به مجرایی که در دامنه صخره‌ای کوه کنده شده، وارد میشه و به قسمت پایین دست رونده میشه.
این کار باعث میشه تا جریان خروجی آب به دیواره سد آسیبی نرسونه. همینطور محصور بودن دیواره سد در میانه تنگه هم دلیل دیگه‌ای برای ماندگاری سد گمپو فداغ هست. طبق این داستان بعد از ساخت این سد، یکی به اسم عالی سیاه با ریختن اسید خیلی قوی، این سد رو می‌شکنه و سیل آب، باعث نابودی مزارع و باغ‌های فداغ و روستاهای کناری میشه. مردم فداغ که این موضوع رو می‌فهمن، اون رو تعقیب می‌کنن و نزدیکی‌های سد می‌گیرنش و با سنگ و چماق اون رو می‌کشن و همون‌جا هم دفنش می‌کنن. میگن الان قبر عالی سیاه نزدیک آب انباری در پایین سد هست که از قدیم مرسوم بوده کسانی که به این‌جا میان، سنگی رو به نشونه نفرت از این شخص به قبرش می‌زنن، طوری که الان یک تپه پر از سنگ اونجا هست. این سد پرماجرا در تاریخ ۹/۱/۱۳۷۸ با شماره ۲۲۸۸ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.