نمک، ماسه، باتلاق و شنزارهای روان؛ اینا تنها چیزهایی هست که در ریگ جن میشه دید. در این منطقه کویری تا چشم کار می‌کنه تپه‌های شنی و باتلاق‌های نمک دیده میشه که مهم‌ترین بهانه برای تبدیل اینجا به یکی از صعب العبور‌ترین نواحی جهان هستن. این ناحیه اون قدر صعب العبور هست که در قدیم هیچ کاروان و مسافری ازش عبور نمی‌کرده. بنابراین طبیعیه که هیچ روستایی هم در این منطقه وجود نداشته باشه. مردم بومی کویر اعتقاد دارن که این سرزمین نفرین شده ست. اونها میگن که ارواح پلید و شیاطین در این سرزمین اسرارآمیز حکومت میکنن و به همین دلیل هرکسی پا به اینجا بذاره بلعیده میشه و دیگه برنمی‌گرده.
اما همین سرزمین اسرار آمیز، الان پر طرفدار شده و خیلی‌ها تصمیم میگیرن که دل به کویر بزنن و خطر کنن. اونم در جایی که تا شعاع 50کیلومتری از اون، هیچ جنبنده‌ای دیده نمیشه. ریگ جن شاید تنها منطقه حذف شده در تاریخ باشه که آدرس دقیقی هم از اون پیدا نمیشه. این منطقه حدود 3800 کیلومتر مربع، مساحت داره و در حاشیه شمالی به کوه گوگردی، حاشیه شرقی به جاده دامغان-جندق و در قسمت شمالی به رودخونه ورگی که از ارتفاعات کوه گوگردی سر چشمه می‌گیره می‌رسه. سال 1900 سون هدین، کویرنورد بزرگ سوئدی اولین گردشگری بود که سعی کرد پا به ریگ جن بذاره. اما به دلیل باتلاقی بودن منطقه از تصمیمش منصرف شد و فقط از حاشیه غربی و جنوبی اینجا عبور کرد.
ایشون بعدها در کتاب کویرهای ایران به طور مفصل درباره این کویر نوشت تا اینکه سال 1930 آلفرنس گابریل با ایده گرفتن از این کتاب راهی ایران شد و عزم سفر به ریگ جن کرد. اما اون هم فقط از عرض این منطقه گذشت. تا این که سال 1380 اولین کویر نورد ایرانی یعنی دکتر علی اصغر پارسا، راهی این ناحیه شد تا طلسم این سرزمین اسرارآمیز رو بشکنه. ایشون برای اولین سفر با شتر راهی ریگ جن شدن اما سفرهای بعدیش رو با تیم‌های کویرنوردی انجام داد.