روستای دیسفان از بخش کاخک شهرستان گناباد هست. این روستا پنج قنات اصلی و چند چشمه داره و حدود یک سوم زمین‌هاش به کاشت درخت و دو سوم بقیه‌اش هم به زعفران و محصولات دانه‌ای دیگه اختصاص داره. اگر خشکسالی نباشه، در زمین‌های روستا بیشتر میوه‌ها به‌ جز میوه‌های خاص مناطق حاره و مدیترانه قابل کشته. دامداری در این روستا به شکل سنتی و در حد توانایی جسمی خونواده‌ها وجود داره و پرورش کرم ابریشم و درآمد حاصل از اون، هم تراز با زعفرانه که متاسفانه خشکسالی دو دهه اخیر این منبع درآمدی مردم رو ازشون گرفته. در منطقه، گیاهان دارویی فراوونی وجود داره که متاسفانه اون هم به خاطر خشکسالی‌های طولانی داره از رونق میفته. مردم این روستا مذهبی و صادق هستن.
روستای دیسفان افراد تحصیل کرده زیادی داره که از بین اون‌ها میشه به مرحوم آیت‌الله فیض اشاره کرد که در نجف اشرف تحصیلات حوزوی رو گذرونده و از مفاخر منطقه خراسان به حساب میاد. یکی دیگه از اسرار این روستا، تعلق خاطر پیر و جوان به روستاست و با وجود اینکه بیشترشون در شهرهای تهران، مشهد و مناطق شهری دیگه زندگی میکنن و وابستگی خاصی هم ندارن اما حضور نداشتن در مراسم‌های ایام‌ محرم، پانزده شعبان، عید نوروز و غیره دیسفان، مثل بدهی سنگینی میمونه که تا مناسبت بعدی و ادای دین، آزار دهنده هست.
روستای دیسفان بیشتر از هزار و 300 سال قدمت داره، طوری که آثار باستانی قلعه دیسفان، دیدبان‌های صالح، دیدبان‌های برج و همچنین آثار دیگه‌ای مثل آب انبار، تونل‌های اتصال مرکز (قلعه) با آب‌انبار و خونه‌ها، حضور نواده‌های امام موسی کاظم(ع) در دیسفان (امامزاده سیداحمد جوانمرد) رو نشون میده و در خانیک و کاخک نشون دهنده اثر وجود آب و کشاورزی برای شکل گیری روستاها بوده. آرامگاه امامزاده احمد جوانمرد (ع) که اول ورودی این روستا واقع شده .
زیارت‌کننده‌های زیادی از مردم دیار گناباد برای زیارت و استفاده از طبیعت اون به این روستا مراجعه می‌کنن. اصل بنا قرن هفتم یا هشتم در دوره تیموری بنا شده و گنبد هشت ترک بیانگر این دوره تمدن اسلامیه. بنا در دوره صفویه بازسازی شده و شبستان شمالی هک نمایان‌گر اون هست. از سال ۱۳۶۹ ترمیم و اضافه کردن ساختمون، دوباره شروع شده و کاشی‌کاری شبستان جنوبی و ضریح مطهر مربوط به همین دوره هست.