روستای جوزقان 34 کیلومتری شهرستان تایباد و کنار رودخانه فصلی مرغزار قرار داره. بخش مسکونی روستا روی خرابه‌های قدیمی ایجاد شده. جبهه جنوب غربی اون به شکل پستی و بلندی‌هایی هست که به «قلعه کهنه جوزقان» مشهوره. یاقوت حموی هم از این روستا به عنوان یکی از 168 روستای باخرز اسم برده. شیخ جمال‌الدین احمد جورفانی (جوزقانی) از علمای صوفیه که اوایل حاکمیت ملوک‌کُرْتْ در قلمروی اون‌ها زندگی می‌کرده و مردم رو راهنمایی میکرده هم در روستای جوزقان دفن شده. مکانی که مقبره‌ شیخ جمال‌الدین در اون هست به «مزارخواجه» مشهور شده. روی مزار شیخ جمال‌الدین دو لوح سنگی یکی به طور عمودی و یکی افقی قرار داشته که کتیبه داشتن و تاریخ وفات، لقب‌ها و شعرهای ایشون روی اون کتیبه ثبت شده بوده و متأسفانه امروزه نوشته‌های اون نامفهوم هستن.
دو مقبره‌ دیگه از بزرگان منطقه کنار مقبره‌ شیخ جمال‌الدین جوزقانی قرار داره که کتیبه‌ سنگی عمودی دارن. اون طوری که از نوشته‌های این دو لوح سنگی مشخص میشه، یکی مقبره‌ شیخ ظهیرالدین نامی متوفّی 893هـ.ق هست. «سنگ کن» وسیع ترین تپه تاریخی جوزقان هست که در مرکز این محوطه قرار داره. قبرستان قدیمی جوزقان محل دفن سه شخصیت عرفانی به اسم‌های «شاه مضراب»، «پیربزه» و «پیر سفید پوش» هست. از بین این مزارها تنها مزار شاه مضراب بنای آجری مختصری داره که ظاهرا قدمتش به زمان صفویه می‌رسه. ظاهرا سمت غربی روستا در قدیم محدوده‌هایی معروف به «باغ ساسان» و «باغ عمارت» قرار داشته. سفال‌های پراکنده در محوطه تاریخی جوزقان متعلق به سده‌های اولیه اسلامی تا دوران صفویه بوده.