دروازه قرآن شیراز در شمال شرق شیراز و در دره الله اکبر و بین دو کوه چهل مقام و باباکوهی قرار داره. در قدیم، شهر شیراز 6 دروازه به اسم‌های دروازه قرآن، دروازه اصفهان، دروازه سعدی، دروازه قصابخانه، دروازه کازرون و دروازه شاه داعی الی اله داشته. با وجود اینکه از این 6 دروازه فقط دروازه قرآن باقی مونده، اما مردم شیراز هنوز هم محل الان این دروازه‌ها رو به همون اسم صدا می‌کنن. مسافرایی که از شمال کشور راهی جنوب بودن از این دروازه رد، متبرک و بیمه می‌شدن. از اون بالا منظره شهر شیراز بهتر از هر جای دیگه‌ای معلوم بوده، برای همین هم هر کی به شیراز می‌رسیده و این منطره رو می‌دیده از حیرت می‌گفت الله اکبر. به همین دلیل اسم این دره شد دره الله اکبر.
دروازه قرآنی که الان می‌بینید دو بار ساخته شده. اولین بار زمان عضدالدوله دیلمی ساخته و بعد در دوره زندیه هم بازسازی شده . دو جلد قرآن نفیس به خط سلطان ابراهیم بن شاهرخ تیموری معروف به قرآن هفده من رو بالای اون گذاشتن تا مردم با اون‌ها بیمه بشن که الان این دو قرآن در موزه پارس نگهداری میشه.
سال 1315 بود که شهرداری اون رو با دینامیت خراب کرد، اما حاج حسین ایگار معروف به اعتماد التجار که از بازرگانان شیراز بود، در سال 1328 این دروازه رو دوباره ساخت. دورتادور دروازه قرآن آیاتی از قرآن به خط ثلث و نسخ نقش بسته؛ روی پیشانی شمالی این طاق آیه: «انّ هذا القران یهدی للتی هی اقوم». (سوره اسراء، آیه ۹) و روی پیشانی جنوبی و سمت شهر شیراز آیه: «قل لئن اجتمعت الانس و الجنّ علی...». (سوره اسراء، آیه ۸۸) و روی گوشه غربی طاق آیه: «انّا نحن نزّلنا الذّکر» و ادامه آیه روی گوشه شرقی: «و انّا له لحافظون» (سوره حجر، آیه ۹) نوشته شده.
مردم شیراز قدیم، اول هر ماه قمری با عبور از زیر قرآن خودشون رو در برابر خطرها و بلاها بیمه می‌کردن و عقیده داشتن که قرآن تا پایان ماه اون‌ها رو از هر بلایی حفظ می‌کنه. دروازه قرآن شیراز امروزه به عنوان یکی از آثار تاریخی این شهر به حساب میاد. آرامگاه خواجوی کرمانی، باغ جهان نما و حافظیه هم در همون نزدیکی هستن.