بند گلستان یکی از بندهای تاریخی استان خراسان محسوب میشه که در ۸ کیلومتری غرب مشهد و روی رودخونه گلستان احداث شده. این بند هنوز هم از محل‌های دیدنی و توریستی شهر مشهد به شمار میره. با وجود اینکه حدود ۵۰۰ سال از عمر این بنا میگذره هنوز سالم و پابرجا مونده. این بنا از آثار دوره تیموریان هست و در مورد سازنده اون هم نظرات متفاوتی وجود داره. بعضی‌ها بنای بند رو به شاهرخ پسر تیمور گورکانی نسبت دادن، بعضی‌ها بند رو از بناهای گوهرشادبیگم همسر شاهرخ (بانی مسجد گوهر شاد) میدونن و بعضی‌ها هم این بند رو هم نام با کنیز گوهرشاد میدونن و قریه و این بنا رو به اون نسبت دادن.
هدف از ساختن این بند، آبیاری اراضی کشاورزی پایین دست و قریه آبکوه بوده. از بند گلستان هنوز هم استفاده میشه، اما به خاطر رسوب‌های زیاد گنجایش آب اون کمتر شده. این بند در محلی ساخته شده‌ که عرض دره تنگ‌تر شده بود و دو طرف اون هم صخره‌های عظیمی وجود داره. سنگ تکیه گاه این بند از گرانیت هستش. این بند از آجر، سنگ و ملات مخلوط از آهک، شن و خاک ساحته شده. بنای بند رو جوری ساختن که صخره‌ای که سمت قسمت خارجی اونه، حکم پشتیبان محکمی رو برای بند داره. این بند از موقوفات علی بن موسی الرضا هست و مالکیت اون در حال حاضر بین موقوفات آستان قدس رضوی و مسجد گوهرشاد مشترکه و مدار اون به یازده سهم تقسیم شده که هفت سهمش موقوفه آستان قدس و چهار سهم بقیه، برای مصارف مسجد جامع گوهرشاد وقف شده.
در سال ۱۳۵۶ شرکت ‌سهامی آب منطقه‌ای خراسان با پرداختن مبلغ ۲۵۷۱۶۰۰۰ ریال به عنوان مخارج احیای بند به آستان قدس رضوی حفاظتش رو به عهده گرفت. مجدداً در سال ۱۳۶۰ بند گلستان به طور موقت تا سال ۱۳۶۵ به آستان قدس رضوی تحویل شد که هنوز هم ادامه داره و نامه نگاری‌هایی برای تحویل دوباره اون به سازمان آب انجام شده. مطالعات مرمت بند گلستان به عنوان یک اثر تاریخی به وسیله شرکت آب منطقه‌ای خراسان انجام شده‌. پروژه ترمیم و مرمت آن هم با احداث کارگاه در محل بند توسط پیمانکار پروژه و در سال 1389 آغاز شده. بعد از تموم شدن مراحل مرمتی بند گلستان، مجدد آبگیری و بهره برداری اون انجام و برای بازدید عمومی آماده میشه.