آسیاب‌های نشتیفان شهرستان خواف، در روستای نشتیفان قرار دارن. این آسیاب‌ها از بزرگ‌ترین مجموعه‌های خشت، گل و چوبی هستن که از دوره‌ی صفویه به جا موندن و قدیمی‌ترین مجموعه آسیاب‌های جهان هستن. این آسیاب‌ها فقط با وزش بادهای قوی، مداوم و 120 روزه سیستان میچرخن. این حرکت باعث انتقال نیرو به سنگ‌های این آسبادها و له شدن گندم‌ها و تولید آرد با ارزش میشده. آسیاب‌های نشتیفان از مهم‌ترین و چشمگیر‌ترین ساخت‌های فرهنگی نشتیفان هستن.
اطلاعات دقیقی درباره زمان ساخت آسیاب‌های نشتیفان وجود نداره. بیشتر تاریخدان‌هایی که قرن‌های اخیر به ایران سفر کردن، ساخت اون‌ها رو به قبل از فتح ایران به دست مسلمون‌ها نسبت میدن. بعضی‌ها هم اون‌ها رو به 1700 سال قبل از میلاد مسیح نسبت میدن. تاریخ ابن خلدون، قدیمی‌ترین و موثق‌ترین مرجعیه که وجود آسباد رو قبل از اسلام در ایران اثبات میکنه. خیلی از منابع میگن اولین آسبادها برای سیستان بوده. با توجه به واژه آس میشه به تاریخچه آسبادها پی برد. آس یعنی دونه ریز سنگ.
فرهنگ دهخدا گفته که در قدیم سنگ بالایی آسیاب با نیروی دست انسان‌ها، باد، آب و یا بخار کار میکرده و باعث خرد شدن هر چیزی که بین دو تخته سنگ بود میشده. دلیل استفاده مردم خواف از آسبادها این بوده که چون این منطقه با کمبود آب مواجه بوده و از طرفی در تمام روزهای سال بادهای شمالی مهمون این منطقه بودن، مردم هم برای استفاده هر چه بیشتر از نیروی باد این آسبادها رو ساختن.
غیر از اینکه آسبادها برای استفاده بهینه از ویژگی‌های اقلیمی ساخته شده بودن، مهندسی خیلی خوب اون موقع رو هم نشون میدن. به همین دلیل ساخت فرهنگی هم به حساب میان. آسبادها نشون میدن که مردم با سخت کوشی زیاد، محدودیت‌های محیط طبیعی رو از میون برمیداشتن. اونها محدودیت رو به نقطه قوتی تبدیل میکردن که نه تنها باعث نشه جمعیت از اون محل پراکنده بشه بلکه باعث جذب و تثبیت جمعیت هم بشه.
بعدها با اومدن آسیاب‌های موتوری کار راحت‌تر شد. به این صورت که، از حرکت سنگ‌ها روی همدیگه، آرد گندم رو به صورت آماده جمع میکردن. در حفره زیر سنگ‌ها دستگاهی خیلی قدیمی و ابتدایی هست که بر اساس کار اهرم می‌تونه به جای ترمز سنگ‌ها رو وقتی لازمه از حرکت نگه داره. با ابزاری به اسم تخت وحشت از پایین و از داخل آسیاب حرکت سنگ‌ها رو کند می‌کنن و بلافاصله چرخ و پر رو در بالا با اهرم دیگه‌ای به اسم «نی باد» کاملاً مهار میکنن و باعث میشن که کار تعطیل بشه. محور و چرخ و پر در حفره‌ای به اسم «کلوسی» با «خرپل» ارتباط پیدا میکنه و میله خراطی شده‌ای به اسم «قلندرک» حرکت محور رو داخل کلوسی تسهیل می‌کنه.
آسیابان میتونه ساعت‌ها محل کارش رو ترک کنه و نیازی به کنترل مستمر آسیاب بادی احساس نمیشه. اگر باد بیاد و سنگ حرکت کنه گندم هم میون سنگ‌ها ریخته میشه و فقط تشکیلات آسیاب بی حضور باد معطل میمونه. قدمت بعضی از این آسیاب‌های نشتیفان به دوره صفوی برمیگرده و با شماره ۷۴۹۰ هم ثبت میراث فرهنگی شدن.