کوچه ارباب جمشید تا پیش از توسعه تهران ناصری بخشی از باغات ییلاقی شمال شهر بود. این باغ‌های وسیع در نتیجه توسعه تهران به بافت داخلی شهرها افزوده شد و به تدریج با افزایش جمعیت، تخریب شده و بافت تجاری یا مسکونی شهر را به وجود آوردند. کوچه ارباب جمشید نتیجه معبربندی بخش‌های تفکیکی باغاتی بود که در عهد ناصری، شمالی‌ترین بخش‌های شهر را تشکیل می‌دادند. نام کوچه اشاره به جمشید جمشیدیان دارد. خانه او که یکی از تاجران مشهور زرتشتی بود، در ضلع جنوب غربی کوچه واقع شده است. او نخستین نماینده زرتشتیان در مجلس شورای ملی و از بنیانگذاران بانک ملی ایران بود. فردی بسیار خوش‌ نام که حضورش در بانک موجب اعتماد عمومی در سپردن سرمایه به این نهاد تازه تأسیس بود. کوچه جدا از عمارت ارباب جمشید، میدانگاه تاریخی و تعدادی خانه تاریخی در آن، به دلیل مهم دیگری مشهور شده است. در سال‌های رونق لاله‌زار به عنوان مرکز فرهنگی و هنری تهران، خانه‌های اعیانی این کوچه به تدریج توسط استودیوهای فیلمسازی اشغال شد. تردد هنرپیشگان تراز اول سینمای آن روزگار ایران در کنار فعالیت‌های مستمر فیلمسازی باعث شد تا کوچه به تدریج به پاتوقی برای علاقمندان بازیگری تبدیل شود. کسانی که برای نقشی کوتاه در سینمای آن روزگار، ساعت‌ها و روزهای متمادی در انتظار کارگردان‌ها در جای جای کوچه به انتظار می‌نشستند.