کاخ عالی قاپو، يکی از مهم‌ترين شاهکارهای معماری اوایل قرن يازدهم هجریه که شهرت خیلی زیادی داره. کاخ عالي قاپو، دروازه مرکزی و ورودی بزرگی بوده که ميدان امام رو به مجموعه دولتخانه و عمارت‌هایی مثل رکيب‌خانه، جبه‌خانه، تالار تيموری، تالار طويله و کاخ چهلستون و بقیه عمارت‌ها مربوط می‌کرده. اصل این بنا، در دوره شاه عباس اول ساخته شده و بعدا در دوره جانشين‌های ایشون قسمت‌هایی بهش اضافه شده. این ساختمون در کل ۵ طبقه ست که هر طبقه تزئينات مخصوص و زیبایی داره. با اینکه بعد از صفویه آسیب‌های زیادی به این کاخ وارد شده، اما هنوزم تزئینات و نقاشی‌هاش باعث حیرت خیلی‌ها میشه. عالي قاپـو از دو کلمه «عالی» و «قاپو» تشکیل شده و به معنی «سردر بلند» يا «درگاه بلند» هست.
در طبقه همکف این کاخ، دو تالار وجود داره که داخل اون‌ها امور اداری و ديوانی رسیدگی میشده و بهش صدرخانه يا کشيک‌خانه میگفتن. در طبقه سوم، ايوانی بزرگ با ۱۸ ستون بلند وجود داره که در اون زمان از پایین تا بالاشون آیینه‌کاری داشته و سقفی با صفحات بزرگ که با نقاشی‌ها و آلت‌های چوبی تزئين شده روی این ستون‌ها قرار گرفته. به جز مينياتورهای خارق العاده‌ای که هنرمند معروف عصر صفوی رضا عباسی، روی تالارهای عالی قاپو کشیده، گچبری‌های تالار آخرين طبقه که بهش «اتاق موسيقی» يا «اتاق صوت» میگن، چیزی هست که باعث حیرت همه شده.
این گچبری‌های قشنگی که میبینی انقدر ظریف هستن که اگه بهش دست بزنی شکسته میشن. دلیل شکل این گچبری‌ها این بوده که انعکاس‌های نغمه‌های سازندگان و نوازندگان موسیقی به وسیله این گچبری‌ها گرفته میشده و نغمه‌ها و صداها، طبیعی و بدون انعکاس صوت به گوش میرسیده. این کاخ زیبا، سال 1310 با شمار ثبت 104، در فهرست آثار ملی کشورمون به ثبت رسیده