پارک ملی بختگان هرکدوم با وسعت به ترتیب ۱۷۵۳۴۶ هکتار و ۱۵۳۷۶۷۱ هکتار در ۷۰ کیلومتری غرب نیریز هستن. به طور کلی این منطقه رو میشه به سه قسمت تقسیم کرد. دریاچه‌ها و تالاب‌ها. مناطق دشتی و کوهستانی بین دریاچه‌های بختگان. طشک و زمین‌های اطراف اون و مناطق کوهستانی در جنوب دریاچه بختگان. هانس لوفلر، محقق اتریشی در مورد این آبشار تحقیقی انجام داده. او گفته «این تالاب از معدود تالاب‌های جهانه که زمستان آب شیرین در سمت شرق و تابستان آب شور در سمت غربش جریان داره. این ویژگی هیچ جای دنیا پیدا نمیشه».
الان که دریاچه‌ها کاملا خشک شدن و ضرر خیلی زیادی به محیط زیست وارد شده. در منطقه بختگان میشه چشمه‌های زیادی دید. مثل چشمه هل، چشمه باغو، چشمه آخوندو، چشمه لیاب، چشمه ریزآب، چشمه بی‌بی فاطمه، چشمه قلمو، چشمه باغ قاضی، چشمه ناانجیر، چاده‌دراز، چشمه مقنعه‌سر، چشمه بیدمشک، چشمه امامزاده، چاه بیوک. از مهم‌ترین ارتفاعات منطقه هم کوه‌های پیچکان، چاه‌روغنی و نا انجیر در شمال و کوه‌های صادق‌آباد، خانه کت در جنوب دریاچه بختگان هستن. از پدیده‌های مهم زمین شناسی که در منطقه بختگان می‌تونید ببینید، سطوح چینه بندی، دگردیسی، درزها و تعدادی گسل و چین خوابیده و گنبد نمکیه مثل گسل طشک، گسل ناانجیر، طاقدیس بیچکان و گنبد نمکی در شمال خانه‌کت هست.
به طور تقریبی ۱۳۰۰۰۰ هکتار کوه، دشت و دامنه بین دو دریاچه قرار داره. در کوهستان‌های جنوبی این منطقه خشکی، درختان و درختچه‌های بنه، بادام کوهی، تنگرس، کیکم و قیچ دیده میشه. تعداد ۴۶ گونه از رده پستانداران، ۲۱۸ گونه از رده پرندگان، ۳۶ گونه از رده خزندگان، ۳ گونه از رده دوزیستان و تعداد ۲۳ گونه ماهی در پارک ملی بختگان زندگی می‌کنن. پرنده‌هایی مثل کبک، تیهو، هوبره و حیواناتی مثل قوچ و میش و کل از شاخص‌های این منطقه هستن.