در نقش برجسته شاپور او سوار اسبش شده و وسط سنگ نگاره به صورت تمام رخ دیده میشه. کنارش هم سه امپراتور رومی ایستادن. این نگاره، بالای چشمه آب و برکه‌ای پر از نی ساخته شده. طول این نگاره نه متر و ده سانتیمتر و عرض اون پنج متر و چهل سانتیمتره. شاپور اول وقتی که حدود شصت و سه سال سن داشته به پادشاه والرین پیروز شده و این نگاره هم بلافاصله بعد از پیروزیش کنده شده. شاپور در نقش برجسته شاپور تاج همیشگی خودش رو نداره اما در عوض یک تاج که شبیه تاج پدرش اردشیر اول هست رو به سر گذاشته. دست چپ شاه روی سر والرینه و در دست راستش یک چیز مسطح و چهارگوش وجود داره. اسب شاپور خیلی زیبا و با هنرمندی تمام حجاری شده و زیر پای اسب یک قیصر رومی افتاده.
در نقش برجسته شاپور پشت سر شاه هجده نفر از بزرگان مملکت ایستادن. سمت راست شاه، یعنی رو به روش، رومی‌ها دیده می‌شن. قیصر رومی جلوی شاپور ایستاده و سرش رو پایین انداخته و در حال فکر کردنه. قیصر دیگه هم داره با سرعت به سمت شاپور میره و دست‌هاش رو با التماس به سمت شاپور دراز کرده. قیصری که زیر پای اسب افتاده، گوردیان سومه که در سن نوزده سالگی کنار رود فرات کشته میشه و چون اون زمان سنش کم بوده، در نگاره هم ریش نداره. قیصری که شاپور روی سرش دست می‌کشه، فیلیپوس عرب هست که بعد از مرگ گوردیانوس صلح رو در ازای دادن نیم میلیون دینار، از شاپور خرید و پیمان صلح در سال 244 میلادی بسته شد. قیصر سوم هم والرین هست که در سال دویست و شصت میلادی در اِدِسا اسیر شاپور شده.
نبرد اِدِسا، یک بخشی از جنگ‌های ایران و روم بوده که در سال ۲۶۰ میلادی بین شاپور یکم، شاهنشاه ساسانی و والرین امپراتور روم، در محلی به نام ادسا که الان جزیی از ترکیه به حساب میاد، اتفاق افتاده. 15 سال بعد از آخرین جنگ‌ ایران و روم، رومی‌ها به فرماندهی امپراتور جدید خودشون، یعنی همون جناب والریانوس، که پیر و شکسته بوده به جنگ با ساسانیان میرن. ولی سپاهیان ساسانی اون‌ها رو محاصره می‎‌کنن و والرین و خیلی از افسرهای ارشدش رو یا می‌کشن و یا اسیر می‌کنن. بعد از جنگ هم شاپور با استفاده از سربازها و مهندسان رومی‌ای که اسیر کرده بود، شروع به ساختن بناهایی مثل بنای پل شوشتر، سد شادُروان و کاخ والرین کرد که مورد آخر جایی بوده که والرین در اون زندگی می‌‎کرده و اونجا اسیر بوده.