منطقه حفاظت شده لشگر در بین 1750 و 2928 متر از سطح دریا ارتفاع داره و حوالی روستای پری واقع شده. در این منطقه، 11 چشمه دائمی به نام‌های قمشلی، کله بید، دره غار، سی یک، گیچک، اوضامن، سلطان آباد، اوزون دره، چشمه نثار، چشمه نقلی و پیر مهدی وجود داره که باعث شدن این منطقه به جای زیبایی تبدیل بشه. ایت منطقه به خاطر شرایط و ویژگی‎های خوبی که داره، در سال 1363 به عنوان منطقه شکار ممنوع و بعد از اون در سال 1369 به عنوان منطقه حفاظت شده انتخاب شد.
این منطقه به خاطر موقعیت طبیعی خوبی که داره، شامل سه وضعیت کوهستانی، تپه ماهوری و نسبتا دشتی میشه. مناطق کوهستانی منطقه، محل زندگی پرنده‌هایی مثل کل و بزه، مناطق تپه ماهوری، خونه گونه حمایت شده قوچ و میش ارمنی هستش و در مناطق دشتی هم باغ‌های انگور وجود داره که اهالی روستا ازش استفاده می‌کنن.
منطقه حفاظت شده لشگردر به خاطر حالت کوهستانی، عدم دسترسی راحت به تپه ماهورها و پوشش گیاهی نسبتا مناسب، از قدیم تا حالا میزبان حیوانات مختلفی مثل پازن (نوعی بز کوهی)، گوسفند وحشی، گرگ، شغال، روباه، تشی، خرگوش، گورکن، کفتار و رودک، پرنده هایی مثل کبک، تیهو (نوعی قرقاوول)، باقرقره (پرنده‌ای شبیه کبک و بلدرچین)، عقاب طلایی، فاخته، دلیجه، کمر کلی، پری شاهرخ و چکچک و انواع مارها بوده. از درختچه‌های مهم این منطقه میشه به گونه‌های زالزالک، انجیر، بنه، سماق، زرشک و بادام کوهی و گونه‌های بوته‌ای و علفی مثل میر حسن، انواع گون، علف بادبزنی، نخود وحشی، کنگ، علف چای، زنبق وحشی، اسپند، شکر تیغال، لاله واژگون، ریواس، کاروان کش، بومادران و آویشن اشاره کرد.