به این مسجد، مسجد حکیم یا مسجد جورجیر میگن که نمونه‌ای از مسجدهای چهارایوانی به حساب میاد. این مسجد مربوط به پایان دوره صفوی میشه و در منطقه قدیمی باب‌الدشت اصفهان و آخر بازار رنگرزان قرار گرفته. این مسجد در دوره شاه عباس دوم و به دست پزشک ایشون، حکیم محمد داوود، روی ویرانه‌های مسجد جامع دیلمی جورجیر یا مسجد صاحب اسماعیل بن عباد که مربوط به قرن چهارم هجری میشده، ساخته شده. کتیبه‌های سردرها و ایوانهای داخل این مسجد، مربوط به سالهای ۱۰۶۷ تا ۱۰۷۳ هجری قمری میشه و اون‌ها رو محمدرضا امامی، خوشنویس معروف عصر صفویه، نوشته. بنای مسجد، طبق کتیبه سردر شرقی، سال ۱۰۶۷ آغاز و طبق کتیبه سردر شمالی، سال ۱۰۷۳ تموم شده.
مسجد حکیم، سال۱۳۱۳ با شماره ۲۲۳ ثبت ملی شده. مسجد حکیم، با نقشه‌ای نامنتظم ساخته شده و از نوع مساجد بدون مناره و گنبد برجسته و بزرگه که شبیه مسجد سید هست. این مسجد، سه ورودی اصلی داره؛ سردر شرقی به شکل پنج ضلعیه، سردر غربی مقرنس گچی ساده داره و سردر شمالی با انواع کاشی‌کاری و آجرکاری تزئین شده. مسجد حکیم چهار شبستان و محراب داره که شبستان اصلی یا شبستانِ زیر گنبد، پشت ایوان جنوبی واقع شده و به شکل مربعی به ضلع۱۱/۵ متره. در ضلع شمال‌شرقی مسجد و نزدیک درِ دیالم هست، حوض‌خانه‌ای‌ زیبا وجود داره که ابعادش ۸/۸۰ متر × ۷/۷۰ متر هست. مسجد حکیم، دو ساعت آفتابی وجود داره که یکی از اون‌ها در زاویه شمال‌غربی مسجد و اون یکی بالای ایوان شمال‌غربی نصب شده‌.