مسجد جامع یزد بنای تاریخی‌ای هست که بيشتر از 900 سال قدمت داره و از زيباترين مسجدهای جامع کشور به حساب میاد. میگن که این مسجد روی باقی مونده بنای یک آتشکده ساسانی ساخته شده، ساختش 100 سال طول کشیده و در سه دوره تکمیل شده. اولین بار کلنگش رو «علاءالدوله گرشاسب» در قرن ششم قمری زده و قسمت‌هایی از اون رو ساخته. ساختمون فعلی در دوره «آل مظفر» و «شاهرخ تیموری» (قرن هشتم و نهم ) تکمیل شده.
اين مسجد بزرگ 2 مناره بلند و زیبا داره که با وجود اینکه زیباییشون زیر داربست‌های آهنی مخفی شده بازم از اونجا به گردشگرا چشمک می‌زنن و مارو به شنیدن داستان‌هایی که در دلشون جا دادن دعوت می‌کنن. بعضیا میگن این دو مناره رو یک استاد و شاگرد ساختن. بعد از اینکه ساختن مناره‌ها تموم میشه، استاد می‌بینه که شاگردش دو ردیف پله برای مناره ساخته تا آدمایی که از مناره بالا یا پایین میرن، با هم برخورد نکنن و چون این فکر به ذهن استاد نرسیده بوده، بهش برمی‌خوره و خودشو از همون مناره‌ای که ساخته پرت میکنه پایین. مناره سمت چپ، 12 سانت از اون یکی مناره بلندتره که به خاطر ارتفاعش اصلا به چشم نمیاد. زير گنبد اين مسجد قسمتی وجود داره كه به اون تابستونه میگن و پنجره‌های مشبک فوق العاده‌ای داره. این تابستونه محرابی داره كه کاشی‌های زیبای اون رو پوشوندن. مردم معتقدن خاك كاشی و خاك همه مصالح اون از كربلاست و برای ساختن اون به جای استفاده از آب از گلاب استفاده شده.
مثل اکثر مساجد ایران، شبستان مسجد 2 قسمت داره كه يكی در زمستون و اون یکی در بهار و پاييز استفاده میشه. درهای مشبك شبستان پاييزی با شيشه‌های رنگی تزئین شده و نور کم جون پاییز با این شیشه‌های رنگی، صحنه فوق العاده‌ای میسازه. زيباترين بخش اين مسجد مجموعه ايوون و گنبدخانه و فضای اطراف اونه. این ايوون بلند با زیباترین تزئينات كاشی معرق و نقش‌های اسليمی و گياهی و همچنين گره چينی پوشونده شده. اين تزئين‌ها با آجرهای ضربی و نقش‌های معلقی و كتيبه‌های كاشی معرق و كوفی بنايی، مجموعه زیبا و خيره كننده‌ای به وجود آورده كه هر آدمی با دیدنشون، دونه دونه معمارای هنرمند سازنده اون رو تحسین میکنه. در ساختمون مسجد جامع یزد گچ سفید گنبد دیوارها باعث انعکاس نور به داخل میشه. این نکته از نکات مهم معماری در روزگاریه که تامین نور و روشنایی کار سخت و پرهزینه‌ای بوده.