مزار امامزاده احمدالرضا پنج کیلومترى جنوب غربى شهر تربت حیدریه و در روستاى سرسبز بورى آباد قرار داره. بقعه، در یک باغ با صفا و زیبا که بیشتر از یک هکتار هست وجود داره و یک آب نمای زیبا هم داره. اهالى، امامزاده احمدرضا رو از فرزندان امام هفتم میدونن و براى اون احترام فوق العاده‌‏اى قائل هست. ولی بعضی‌ها معتقدن ایشون از نواده‌های موسى مبرقع هست، چون اون‌ها به سادات رضاییه و رضایى و رضوى شهرت داشتن. بنابراین، به نظر میرسه با گذشت زمان، احمد رضاییه به احمد رضا و سپس فرزند امام موسى کاظم شهرت پیدا کرده.
این بقعه مربوط به دوره صفویه هست. گنبد آجرى بالاى مقبره در چند نقطه ترک خوردگى‏هایى داشته که به احتمال قوى، از زلزله‌هاى فراوون منطقه به وجود اومده. این ترک‌ها تازگی‌ها از طرف میراث فرهنگى مرمت شده. بقعه، به صورت هشت ضلعى و هر ضلع اون چهار متر هست که به غیر از در غربی (که ایوان ورودى به حساب میاد) طرف‌های دیگه، دو طاق‏نما با سکویى تعبیه شده و سه جهت دیگه هم، درى به حرم باز میشه.
بقعه، از داخل به صورت مربع و به ابعاد 8×8 متر هست که در ارتفاع پنج مترى دیوار با ایجاد طاق‏نما در زاویه، به هشت ضلعى و بعدش به دایره تبدیل شده و گنبد عرقچینى بنا روی اون استوار شده. بالاى هر ضلع از بقعه که گنبدخونه در اون جاى داده شده، یک پنجره بزرگ و در ساقه گنبد هم چند پنجره کوچیک تعبیه شده. چهار در بقعه چوبیه و وسط بقعه، ضریحى از جنس آب طلا و نقره قرار داره که به شکوه بنا اضافه کرده. روى در ورودى به داخل ضریح، کتیبه‏اى با عبارت زیر قلمزنى شده با متن: «ضریح مطهّر سلطان احمد الرضا به همّت هیأت امنا و زائرین، با نظارت ادارة اوقاف و امور خیریّة تربت حیدریه به سال 1375 در اصفّهان اتمام یافت. عمل حاج مصطفى روزگاریان» وجود داره. مزار امامزاده احمدالرضا به شماره 11908 و سال 1384 به ثبت آثار ملی و تاریخی رسیده.