مجموعه میدان آزادی به عنوان نماد شهر تهران پیش از انقلاب اسلامی و هم اکنون پس از برج میلاد به عنوان دومین نماد شهر تهران، یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین اماکن شهر تهران به حساب می‌آید. در سال 1345، مسابقه‌ای برای طراحی یک نماد به عنوان دروازه ورود به تهران از جهت غرب و برای معرفی معماری ایرانی، بین معماران برگزار شد که در آن میان حسین امانت، فارغ التحصیل دانشگاه تهران، توانست برنده این مسابقه باشد. او، میدانی طراحی کرد که نماد ایران مدرن بود. عملیات ساخت برج آزادی از 11 آبان 1348 به مدت 30 ماه، به طول انجامید و در تاریخ 24 دی 1350 بهره برداری شد. بخش‌های جانبی برج نیز تا سال 1353 مورد بهره برداری قرار گرفت و در همان سال در فهرست آثار ملی ثبت شد. مجموعه میدان آزادی از چهار ستون عظیم تشکیل شده است که در بالا به هم متصل شده و چهارطاق را تشکیل می‌دهند و بدنه آن، از سنگ سفید با شیارهایی به رنگ آبی فیروزه‌ای به عنوان کالبد اصلی، ساخته شده است. در طراحی این برج از سبک معماری دوران هخامنشی، ساسانی و صفوی با دیدگاهی مدرن الهام گرفته شده است. موزه برج آزادی نیز، در قسمت زیرین ساختمان قرار دارد و همواره جهت نمایش آثار موزه و اشیا نفیس، پذیرای بازدیدکنندگان است.