غار کان گوهر در بخش بوانات فارس واقع شده و برای رسیدن به دهانه اون باید اول از صفاشهر، که بین آباده و شیراز قرار داره، به طرف شهر بابک حرکت کنید. بعد از اینکه از سوریان و روستاهای بَزم و مُنج رد شدید، به دو راهی خاکی پاسگاه محیط بانی می‌رسید و بعد از سه کیلومتر و گذشتن از کنار پاسگاه، می‌تونید غار رو که در 500 متری یک چشمه هست ببینید. ایرانی‌های قدیمی برای فلز آهن که باهاش ابزارهای تولیدی و دفاعی خودشون رو می‌ساختن و رسیدن بهش کار سختی هم بوده، ارزشی مثل گوهر و جواهر قائل بودن. پس چون در این غار سنگ آهن وجود داشته بهش غار کان (معدن) گوهر می‌گفتن. البته اسم یک معدن باستانی آهن که نزدیک سیرجان قرار گرفته هم گُل و گوهر هست، که نشون میده خیلی ارزشمند بوده.
دهانه غار کان گوهر سی متر، ارتفاعش بیست متره و روی راس یک مثلث فرو افتاده قرار گرفته. بعد از ورود به داخل غار، یک تالار دایره شکل به قطر سی متر و ارتفاع بیست متر می‌بینید که با یک شیب پنجاه درجه به طرف پایین میره و بعد با یک شیب تند به تالار بیضی شکلی به قطرهای 120 و 40 وصل میشه. ارتفاع سقف تالار بزرگ در بخش‌های مختلف متفاوته و آخر این تالار به تالار دیگه‌ای به ابعاد دوازده و نه متر و ارتفاع حداکثر هشت متر وصل میشه. داخل این تالار کوچیک، یک پرتگاه شش متری قرار داره که برای رسیدن به اعماق غار باید از راه باریک بالای اون عبور کنید. از سمت چپ این تالار، یک دهلیز تنگ که باید به شکل سینه خیز ازش عبور کنید، شروع میشه و بعد از دوازده متر به دهانه یک چاه میرسه.
این چاه و دهلیزهای شیب دار اون حدود 90 متر طول داره و آخرش به یک گودال بزرگ آب میرسه که بالای اون چند غارسنگ به وجود اومده و اینجا آخر غاره. برای عبور کردن از چاه باید از طناب استفاده کنید، چون بعضی از بخش‌های اون گشاد شده و دست و پا به بدنه چاه نمیرسه. یک توده ماگمایی داخل این غار وجود داره که به خاطر اینکه ترکیبات آهنی داشته، مورد توجه آبا و اجدادمون در این منطقه قرار گرفته بوده و ازش آهن استخراج می‌کردن. دیواره دود زده غار و غارسنگ‌ها که به خاطر حرارت متبلور شدن هم نشون دهنده همین مسئله هست.
در قدیم این غار محل زندگی انسان‌ها بوده و از داخلش سه آرواره در اندازه‌های مختلف، مقداری پارچه احتمالاً ابریشمی و یک لنگه کفش چرمی پیدا شده. بیرون غار و نزدیک جاده هم یک آتشدان وجود داره که روی تخته سنگ‌های اطرافش سنگ‌تراشی‌هایی هم انجام شده. البته در مسیر غار کان گوهر و نزدیک دهانه دو تخته سنگ وجود داره که روی اون‌ها تعدادی تصویر از حیوانات دوران غارنشینی کنده کاری شده. اگه روی تصاویر نقاشی شده غارها، آدم‌ها کنار حیوانات ایستاده باشن، نشون میده که تصاویر قدمت بیشتری دارن. چون اون اوایل هنوز انسان‌ها نتونسته بودن حیوانات رو رام کنن. اما در تصویرهایی که روی این تخته سنگ‌ها وجود داره، انسان‌ها ‌روی حیوانات سوار شدن که نشون میده تصاویر قدمت خیلی زیادی ندارن و مربوط به دوره‌هایی هست که انسان‌ها موفق شدن اون‌ها رو رام کنن.