شهر زیرزمینی اویی بزرگترین شهر زیرزمینی جهان هست. قدمت این شهر زیرزمینی که در نوش آباد قرار داره، طبق سفال‌هایی که در اون پیدا شده به 1500 سال پیش و دوره ساسانیان برمی‌گرده. این شهر در حقیقت یه ساختار متراکم و پیچ در پیچ و گسترده داره. پر از دالان‌های باریک و اتاق‌های کوچیکه که به صورت افقی و عمودی زیر بافت قدیم شهر تا سطح کنونی شهر در سه طبقه شکل گرفته. روی دیوارهای اون جای پیه سوز دیده میشه و ارتفاع سقف اون اندازه یه انسان عادی یعنی 170 تا 180 سانتی متره.
تا دوران قاجار شهر زیرزمینی اویی به عنوان پناهگاهی برای حمله دشمن استفاده میشده. اما به نظر میرسه در دوران قاجار تغییر کاربری داده و از اون برای فرار از گرمای تابستون استفاده میکردن. این شهر سیستم‌های تهویه داشته که از راه کانال‌هایی به طبقه اول و از اون‌جا به سطح زمین می‌رسیدن‌ و بر اساس اختلاف فشار هوا با سطح زمین کار می‌کردن که گردش و تصفیه هوا رو برای تنفس امکان پذیر میکرده.
باستان‌شناس‌ها حدس میزدن که احتمالا مردم زمین رو با الماس کنده باشن. ساختار دالان‌ها هم حالت L شکل داره که برای گول زدن دشمن بوده. یعنی اگه یه غریبه وارد دالان بشه فکر میکرده که مسیر بن بست هست. اسم اویی هم احتمالا به خاطر این بوده که مردم برای صدا زدن همدیگه در راهروها به هم اویی میگفتن. این شهر جالب زیرزمینی که تا سال 1381 هم کشف نشده بود، به شماره ۱۵۸۱۶ و سال ۱۳۸۵در فهرست آثار ارزشمند ملی ثبت شده.