روستای گرینه

نزدیکای دامنه کوهی در ۴۰ کیلومتری شمال شرقی نیشابور روستای گرینه قرار داره که اسم اون از لغت گبرینه به معنای محل زندگی زرتشتیان هست. الان هم در محل قدیمی روستا (گرینه کهنه) آثار قدیمی مثل قبر و حمام زرتشتی‌ها رو میشه دید. این روستا در تاریخ خودش چند بار تغییر مکان داده و از محل قدیمیش که به گرینه کهنه معروفه، به محلی مرتفع روی تپه‎ای که نزدیکی‌های محل فعلیشه انتقال پیدا کرده و الان هم در دامنه کوه قرار داره. طبیعت‎گردهایی که به این روستا میان معمولا میخوان به قله‎ی زیبای قوچ‎گرد که ارتفاعش نزدیک به 3000 متره صعود کنن. از مناطق پرطرفدار دیگه این روستا هم میشه آبشار طبیعی «پای‎تخت»، رودخانه مرغزار، منطقه‎ی بکر «چوب بند» و غیره رو اسم برد.
آبشار گرینه هم در فاصله 6 کیلومتری شمال روستا بین دره سرسبزی به نام باغرود قرار گرفته. اگر دوست دارید این آبشار رو ببینید از روستای گرینه به سمت شمال حرکت کنید و بعد از حدود 1.5 کیلومتر رفتن به سمت دره رودخانه، به محل انشعاب رودخانه به دو بخش شمالی و شرقی میرسید و در نهایت هم ادامه مسیر دره شمالی به آبشار گرینه میرسه. از محصولات کشاورزی گرینه میشه گندم، جو، نخود و غیره و از محصولات باغداری گیلاس، آلبالو، سیب، هلو و غیره رو نام برد. زعفران هم یکی از محصولات مهم گرینه به شمار میره، البته ریواس گرینه هم کم معروف نیست.
یکی از بناهای تاریخی روستای گرینه کهنه، حمام قدیمی گرینه هست که وجود حمام قدیمی، محوطه باستانی اطرافش و همچنین قلعه‌ی گرینه، نشون دهنده اینه که احتمالاً این منطقه، در قدیم یکی از آبادی‌های اصلی اطراف نیشابور بوده. پلان اصلی حمام گرینه کهنه، مشخص نیست ولی قسمت‌هایی از این حمام که میشه دید، گرمخانه‌ای گرد با 8 بیرون ‌زدگیه که این بیرون‌زدگی‌ها شامل 4 ایوون کوچیک به ابعاد 100 در 130 متر و 4 ایوون بزرگ‌تر به ابعاد 140 در 130 متر و قوس‌های ایوون‌ها، از نوع جناغی با خیز تنده. ایوون‌ها با یه راهروی یک متری، به اتاقی که احتمالا بین دره هست مرتبط میشن.
اتاقی هم در بخش غربی گرمخانه هست که احتمالاً خزینه‌ حمام بوده. برای مشخص شدن بخش‌های دیگه بنا، نیاز به جستجوهای باستان‌شناسی عمیقی هست. مصالح مورد استفاده در این بنا، قلوه‌سنگ با ملات ساروج بوده. قلعه قدیمی گرینه در ضلع غربی بنا قرار داره و در واقع از اون فقط تپه‌ای باقی مونده. این قلعه اونجوری که گفته میشه قلعه‌ای دفاعی متعلق به زمان صفویه و قاجار بوده و به گفته قدیمی‌های روستای گرینه مردم ساعات خاصی وارد اون میشدن یا ازش خارج میشدن.