روستای ماروسک از توابع بخش سرولایت شهرستان نیشابور محسوب میشه که شغل بیشتر مردمش کشاورزی و دامپروریه و از محصولاتش میشه به گندم، جو، صیفی جات و چقندر قند و غیره اشاره کرد. این روستا دو مسجد داره که مسجد قدیمی روستا حدودا دویست سال قدمت داره و بنایی خشت و گلی با سقف چوبی هست. بعدها با افزایش جمعیت روستا مردم تصمیم گرفتن که مسجد بزرگ‌تری بسازن که ساختمون مسجد جدید توسط استاد اخوان پایه ریزی شده. از محوطه‌های تاریخی این روستا میشه به تپه‌ قبرستان و سردابه‌ ماروسک اشاره کرد که در شمال روستای ماروسک قرار دارن.
در این محوطه، قبرستانی قدیمی وجود داره که قبرها با سنگ‌های بزرگ مشخص شدن و اغلب سنگ قبرها، کتیبه ندارن. بعضی از اون‌هایی هم که میشه روشون رو خوند، حدود 200 سال قدمت دارن. روی تپه‌ شرق این محل، سردابه‌ای هم هست که دو اتاق موازی با هم و یک راهرو داره. ارتفاع سقف تا کف این سردابه، خیلی کم و حدود 160 سانتی‌متره که سقفش، آجری و به شیوه‌ ضربی درست شده و دیوارها هم آجری و پوشش گچی دارن. اتاق غربی با کلی اسکلت انسان در ضلع شرقی این سردابه و یک راهرو به عرض 80 سانتی ‌متر اونجا وجود داره که در فاصله‌ یک متری، با سنگ و خاک، مسدود شده. قدمت این محوطه به قرن هشتم هجری تا دوره‌ قاجار میرسه و سال 1381 به ثبت فهرست آثار ملی ایران رسیده. روستای ماروسک به عنوان نقطه ثقل فرهنگی «جلگه مارو» همیشه مردان بزرگی رو در خودش پرورش داده.
به خاطر زمین‌های کشاورزی حاصلخیز و قنات‌های پر آب، این روستا مورد توجه دولت‌مردهای حکومت پهلوی بوده و افراد زیادی گذرشون به این روستا افتاده. اما بعضی از آدم‌های همین روستا هم بعد از اینکه به مقامی رسیدن به این روستا برگشتن تا برای هم محلی‌هاشون کاری کرده باشن مثل حاج آخوند که بعد از تحصیل در حوزه علمیه مشهد سال 1280 به روستا اومد و منبری روستا شد و کنار امر وعظ، امور ازدواج، طلاق و نقل و انتقال املاک رو هم برعهده داشت. از شخصیت‌های معروف دیگه روستا هم میشه زلفو، شندو، خاله کلثوم، عالیه، کربلایی عیدو، عمو علیرضا، قربان زیور و غیره اسم برد.