خیابان لاله زار در حدفاصل میدان امام خمینی(ره) و خیابان انقلاب اسلامی، محصول تلاش ناصرالدين شاه در احداث مدلی ذهنی از خیابان شانزه لیزه پاریس است. بدون شک هیچ خیابانی به اندازه لاله‌زار نمی‌تواند بار معنایی تهران قدیم را برای نسل نو بر دوش کشد. خیابانی که در گذار تاریخی خود از باغی زیبا به مکانی پر از ترافیک و تردد، شاهد رویدادهای مهم و تغییرات بنیادین اجتماعی و فرهنگی بوده و همچنان به نقش خود به عنوان یک عنصر اجتماعی تأثیرگذار ادامه می‌دهد. باغ لاله‌زار، نزدیک‌ترین باغ سلطنتی به شهر تهران بود که به عنوان تفرجگاه اعیان و اشراف مور قرار می‌گرفت. این باغ مورد توجه فتحعلی شاه قاجار قرار داشت و به همین دلیل عمارتی برای اسکان موقت او و درباریانش ساخته شده بود. با توسعه تهران در عهد ناصری، باغ لاله‌زار به داخل محدوده شهری کشیده شد. ناصرالدین شاه قاجار برای جلوگیری از رشد جمعیت در این محدوده دستور داد تا خیابانی از میان باغ کشیده شود. به تدريج عناصر مدرن شهری و تفرجگاه‌های توده مردم در پهنه‌های پیرامونی خیابان لاله زار شکل گرفت. از جمله در بخش شرقی آن پارکی به وجود آمد که به عنوان باغ وحش تهران، محلی برای نگهداری و نمایش حیوانات وحشی بود. همزمان با توسعه باغ وحش، سنگفرش خیابان آغاز شد و جلوه لاله‌زار از باغی مصفا به خیابانی مشجر و زیبا با چراغ‌های گاز که روشنایی شب را تأمین می‌کردند، تغییر پیدا کرد. رشد کالبدی و اجتماعی خیابان ادامه یافت و در مدت زمان کوتاهی به محلی برای بروز، عرضه و نمایش عناصر و فناوری‌های جدید درآمد. از جمله این موارد سالن‌های سینما، کافه‌ها و مراکز موسیقی بود که به ویژه در خلال دهه بیست تا چهل رونق بیشتری پیدا کرد. خیابان در این سال‌ها به خوبی توانست نوگرایی و زندگی مدرن شهری را نمایندگی نماید. مکان‌های خاطره انگیز بسیاری در این خیابان وجود دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به گراند هتل، مولن روژ، کافه پارس، سینما رکس، سینما رويال، سینما متروپل، سینما کریستال، سینما ایران، سینما مایاک، تماشاخانه گبومرو روسی خان، تماشاخانه نصر، تئاتر دهقان، تماشاخانه تفکری، تئاتر سعدی، خانه-باغ اتحادیه، عمارت معین التجار بوشهری، عمارت مشیرالدوله، خانه اتابک و فروشگاه پیرایش اشاره نمود.