خانه مسعودی در تویسرکان قرار داره. این خونه تاریخی قدمت‌اش به دوران قاجار برمی‌گرده و طبق کتیبه‌ای که روی سر در اون نصب شده تاریخ ساخت‌اش 1290 هجری قمری (130 سال) هست. خانه مسعودی از معدود خونه‌های باقی مونده در محله شاهزادگان هست و همچنین اسم فعلی این خیابون انقلاب هست. این خونه که 1270 متر مربع مساحت داره در دو طبقه ساخته شده، در هر طبقه یک اتاق اصلی (شاه نشین) داره و بقیه اتاق‌ها که اتاق‌های فرعی محسوب میشن، اطراف اتاق اصلی هستن. سقف اتاق‌های شاه نشین لمبه کوبی شده و در شاه نشین طبقه دوم مثل همه خونه‌های قدیمی آیینه کاری، نقاشی دیواری، گچبری‌های زیبا با نقش گل و بوته و انسان بالدار می‌بینین؛ به علاوه این خونه ارسی هم داشته، اما متاسفانه الان جاشون رو پنجره‌های عادی پر کردن. برخلاف داخل شاه نشین‌ها، سر در ورودی اون‌ها آجر کاری ساده‌ای داره.
خانه مسعودی که یه جورایی تاثیر پذیری معماری ایران از خارجی‌ها رو نشون میده، در سال 1377 و با شماره 2246 در فهرست آثار ملي كشور به ثبت رسید. سال 1389 هم تصمیم گرفتن به موزه تبدیل‌اش کنن. در شاه نشین طبقه اول تعدادی نقاشی با شیوه گراور از پادشاه‌های ایرانی، از شاهنامه گرفته تا دوران قاجار، وجود داره. در حاشیه بالایی دیوارهای این اتاق و میون نقش‌های گچبری شده یه سری قاب‌های کوچیکی قرار داره که یکی طرح شاهزاده‌ قاجاری هست که کاغذی در دست داره و روی اون نوشته شده: «نامه خسروان». وسایل قدیمی مخصوصا از دوران قاجار در این موزه نگه داری میشه و سنگ نوشته‌ای که بعد از حفاری غیرمجاز سال ۱۳۷۲ در مقبره حضرت حبقوق نبی(علیه السلام) کشف شده هم در موزه خانه مسعودی قرار داره.