تپه گيان در روستای گيان و در بخش مركزي دره خاوه قرار داره که 150 متر طول و 100 متر عرض داره و راس اون حدود 10 متر بالاتر از سطح زمين‌هاي اطرافه. كوه‌هاي قوچال و بزبي (ارتفاع = 2300 متر) بخش‌هاي جنوب و جنوب شرقي وكوه‌هاي آردوشان (ارتفاع = 2480 متر) بخش‌هاي شمالي این تپه رو تشکیل میدن. در اين منطقه رودهاي پر آب دائمي جريان دارن كه مهم‌ترين اون‌ها سراب گيان هست كه از ارتفاعات قوچال سرچشمه می‌گیره و به گاماسياب می‌رسه. تپه گيان در سال 1936 م (1315ه.ش) توسط پروفسور هرتسفلد بررسی شد و اون موقع یک نوع سفال نقاشی شده پیدا شد.
بعد از اون کاوش، در سال 1938م (1317ه.ش) پروفسور مان كريشمن و ژرژ كنتنو به نمايندگي از طرف موزه لوور این تپه رو حفاري کردن و در عمق 19 متري از سطح تپه، به خاك بكر رسيدن و در نتيجه پنج طبقه استقراري از تمدن قديم رو کشف کردن. طبقه پنجم 10 متر ضخامت داره و قديمي‌ترين طبقه استقراري آثارش، مربوط به دوران كالكولتيك (دوره مس) و هزاره پنجم ق.م میشه. در طبقات کشف شده، سفال‌های زیادی پیدا شده که به دو دسته سفال‌هاي نقاشی شده رنگی با زمينه نخودي و سفال‌های قرمز با نقش‌های سياه رنگ تقسیم میشه که روي ظروفی مثل كاسه، فنجان، خمره، ظروف سه پايه، ظروف دسته دار، ساغر دسته دار و بدون دسته و با طرح‌هاي هندسي و شکل‌های گياهي وحيواني تزئين شدن.
تپه گيان در سال 1310 به شماره 36 در فهرست آثار ملي ثبت شده و سفال‌های کشف شده از این منطقه در موزه ملي ايران و موزه‌هاي جهان وجود داره و به نمایش گذاشته میشه.