تپه گونسپان یا پاتپه، از بلندترین تپه‌های باستانی ایران هست که 28 متر ارتفاع داره و در 3 کیلومتری جنوب غربی شهرستان ملایر، سر راه فرعی ملایر_بروجرد قرار گرفته. این تپه بیش از 6 هزار سال قدمت داره. محوطه باستانی تپه گونسپان مساحتی به طول 138 و عرض 95 متر داره و طی 5 فصل کاوش باستان‌شناسی، آثار مهمی از دوره قاجار تا اشکانی و عصر آهن 3 در این محوطه باستانی کشف شده. این تپه باستانی لایه‌های مختلفی از دوران مفرغ، بنایی از دوره ماد با معماری خشتی، بنایی متعلق به دوره اشکانی با معماری سنگی و چینه‌ای، دوران تاریخی، قلعه‌ای متعلق به دوره زندیه و همچنین بنایی متعلق به دوره قاجار از خشت و چینه داره.
در آخرین فصل از کاوش‌های باستان‌شناسی این تپه اولین رج از خشت‌های بنایی از دوره ماد پیدا شده. باستان‌شناسان زیر لایه‌های اشکانی موفق به شناسایی بافت معماری منسجم خشتی شدن که در تمام تپه گسترده هست و به عصر آهن 3 تعلق داره. شواهد باستان‌شناسی نشون میده که اولین بار اشکانیان روی این تپه قلعه‌ای ساختن و بعد از اون در دوره سلجوقی با یه سری تغییرات و استفاده از یکی از برج‌ها و دیوار بنا، قلعه جدیدی ساختن که باعث شد آثار دوره اشکانی زیر خاک بره . مطالعات باستان‌شناسی نشون میده تپه گونسپان رو از دوره سلجوقی تا قاجار استفاده می‎کردن و بعد از مرمت‌های زیاد، به خصوص در دوره ایلخانی، به کارگاه شیشه‌گری و یک مرکز صنعتی در دوره زندیه تبدیل شده.
قلعه تپه گونسپان اتاق‌های زیادی داره که بخشی از اون‌ها ستون‌دار بودن و بقایای زیادی از طاقچه‌ها، کانال‌های هدایت آب‌‌های هرز هم در گوشه‌های این قلعه اسلامی پیدا شده. در دوره اسلامی از خشت‌هایی با ابعاد 34 در 34 و حتی بزرگ‌تر برای ساخت قلعه استفاده شده. در این دوره تا آن‌جایی که امکان داشته از بقایای قلعه اشکانی استفاده شده و اون بخش از قلعه که به مرور زمان زیر خاک مدفون شده بود رو کوبیدن و قلعه خودشون رو روش ساختن. احداث سد مخزنی کلان ملایر باعث شده حدود 20 محوطه و تپه کوچیک و بزرگ تا مرز نابودی برن که تپه گونسپان یکی از اون‌هاست که به دلیل آبگیری و ذخیره آب‌های بارانی، حدود 20 متر اون زیر آب قرار گرفته.