برج قربان یکی از آثار تاریخی قرن‌های هفتم یا هشتم هجری هست. محل دفن شیخ‌السلام حسن بن عطار حافظ ابو العلاء همدانی و تعدادی از فرمانده‌های سلجوقیه است. ایشون که سال 567 ه.ق فوت کردن و در سرداب این برج دفن شدن، کتاب‌ها و تالیف‌های زیادی مثل کتاب الهادی و زاد المسافرین داشتن. ایشون انقدر شخصیت مهم و ارزشمندی داشتن که خاقانی شروانی و موفق بن احمد مکی، شعرهایی رو برای گرامیداشت او گفتن. اواخر دوره صفویه و وقتی افغان‌ها شورش کردن، آقایی به اسم قربان، این جا رو سنگرگاه خودش کرد. قربان علاوه بر اینکه شورشگرها رو سرکوب می‌کرده، از مردم بی‌دفاع و اهالی هم دفاع میکرده. به همین خاطر مسجد و بقعه، به اسم قربان معروف شده.
این بنا از برجی دوازده ضلعی و گنبد هرمی شکل دوازده ترک تشکیل شده که جفتشون آجری هستن. این دوازده ضلع، از بیرون بیشتر از دو متر و از داخل کمی بیشتر از یه متر، طول دارن. این بنا کتیبه، گچ‌بری و تزئین خاصی نداره. زیر برج سردابی وجود داره. روی طاق سرداب‌‌‌‌‌‌‌‌‌، سنگ قبری ساده و معمولی قرار داره که متن «یا غفار الذنوب هذا قبر المرحوم المغفور الواصل الی رحمه اله تعالی محمد فی شهر ذیحجه الحرام عند له سنه 1090» و به صورت برجسته روی اون حک شده. این سرداب رو، سال ۱۳۱۲ و زمانی که داشتن این برج رو تعمیر میکردن پیدا کردن. همه قبرهایی که اول متن بهشون اشاره شد در این سرداب قرار دارن. این برج، سال ۱۳۵۴ و با شماره ۱۰۷۸/ ۳در فهرست آثار تاریخی و ملی ایران به ثبت رسیده‌.