باغ چهل تن یا بقعه چهل تنان، فاصله زیادی با حافظیه و باغ جهان نما نداره و یک محوطه پردرخت و باصفاست که چهل سنگ مزار هم اندازه در این باغ وجود داره. قدمت این باغ به دوره زندیه برمی‌گرده و این چهل قبر کوچیک، در دو ردیف کنار هم قرار گرفتن. این چهل قبر مربوط به چهل نفر درویش بوده که اون موقع اینجا زندگی می‌کردن و مشغول عبادت بودن. هر موقع که یکیشون فوت می‌کرده، بقیه اون رو دفن می‌کردن و به این ترتیب همگی فوت می‌کنن و این باغ به چهل تنان معروف میشه.
این سنگ قبرها هیچ نوشته‌ای ندارن و بین دو ردیف اون‌ها باغچه کوچیکی وجود داره که در اون گل‌کاری شده. سال 1257 ه.ق به دستور معتمدالدوله فرهاد میرزا قاجار، حاکم اون موقع فارس، چهل سنگ قبری که الان وجود داره، یک اندازه بریده شدن و بدون هیچ نوشته‌ای روی مزارها و به موازات هم گذاشته شدنمت شیرازی (1369 ه.ق مساوی با 1330 ه.ش) هم به خاک سپرده شدن.