باغ دلگشا یکی از باغ‌های تاریخی شیراز هست که نزدیک آرامگاه سعدی قرار داره و میگن که قدمتش به زمان ساسانیان می‌رسه. این باغ در دوره تیمور گورکانی خیلی آباد بوده و میگن که تیمور بعد از دیدنش دستور داد که در سمرقند باغی این شکلی بسازن. باغ دلگشا در دوره صفویه برو بیایی داشته و در یه سری از نوشته‌ها و نفاشی‌هایی که از جهانگردهای اروپایی پیدا شده، از این باغ زیاد اسم بردن. در فاصله بین دوره نادرشاه تا دوره زندیه، این باغ آسیب‌های زیادی دیده اما زمان کریمخان زند دوباره آباد شده. قاجاری‌ها هم سعی کردن باغ رو آبادتر کنن و یه سری عمارت داخلش ساختن. مساحت این باغ ۵/۷ هکتاره و سال ۱۳۸۱ با شماره ۹۱۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده.
بیشتر درخت‌های این باغ رو مرکبات مخصوصاً نارنج و پرتقال تشکیل میدن که از اواسط فروردین تا اواسط اردیبهشت، عطر شکوفه این درخت‌ها دیوونه کننده میشه. آبی که از چشمه قنات ماریز آرامگاه سعدی جاری میشه از این باغ می‌گذره و به باغ صفا میده. پنجاه سال پیش این باغ ملکِ خورشید کلاه لقاءالدوله دخترِ قوام‎الملوک بوده که با شوهر خودش ناظم‎الملک، اینجا زندگی می‌کرده، اما چند سال پیش دولت باغ دلگشا رو از ورثة قوام خرید. یک حوض بزرگ و زیبا در قسمت جنوبی ساختمون و جلوی ایوان دو ستونه وجود داره که لبه‎ها و پاشویه اون از سنگ سرخ فامه. وسط حوض یک گلدون بزرگ سنگی نصب شده که قدیما در اون درخت سرو خیلی زیبایی وجود داشته که متاسفانه خشک شده و دیگه نیست.
سمت شمال باغ دلگشا یک باغچه کوچیک وجود داشته که به خاطر ساختن خیابون‌های اطراف باغ، از ضلع شمالی جدا شده و بهش باغ طاووس میگن که عمارت نداره اما تا دلتون بخواد درخت‌های قدیمی و پیرِ سرو، کاج و نخل داره که درخت‌های زیبا و خوش عطر و بوی نارنج بینشون رو پر کردن.