باغ جهان نما تقریبا قدیمی‌ترین باغ شیراز هست که بین آرامگاه حافظ، هفت‌تنان، دروازه قرآن، آرامگاه خواجوی کرمانی، بابا کوهی، باغ ملی، گهواره دید، کتابخانه ملی اسناد و غیره قرار گرفته و مثل سه باغ معروف دیگه شیراز، یعنی باغ ارم، باغ دلگشا و باغ تخت، در دوره آل مظفر و آل اینجو، یعنی قبل از حمله تیمور گورکانی به شیراز خیلی آباد و باصفا بوده، جوری که ابن عربشاه (مورخ دوره تیموری) در کتاب «عجایب المقدور» بهش زینت الدنیا گفته. تیمور گورکانی از باغ جهان نما مثل خیلی از باغ‌های شیراز، خوشش اومده بود و دستور داده که باغی با همین شکل و شمایل در سمرقند بسازن.
این باغ در دوره صفویه آباد و با اهمیت بوده‌ و شارون و تاورنیه که از جهانگردهای فرانسوی بودن و زمان صفویه به شیراز اومدن، از زیبایی این باغ و خیابونش خیلی تعریف کردن. کریم خان زند یک حصار از جنس آجر و گچ و یک عمارت که به کلاه فرنگی معروف بوده رو وسط این باغ ساخته. در باغ هم چهار خیابون از سروهای آزاد ساخته که تا الان نزدیک به 120 سال از کاشتن اون‌ها می‌گذره و شکر خدا هنوز تنومند و باصفا موندن. طرح و اسلوب این باغ رو کریمخان مثل باغ نظر طراحی کرده و در ضلع جنوبی هم بقایای آبنمای باغ وجود داره که هنوز فواره اون پابرجاست. این آبنما از جلوی ضلع جنوبی شروع میشه و به حوض جلوی بنایی که در دوره قاجاریه ساخته شده ختم میشه که چند سال پیش مرمت شده.