امامزاده داوود(ع) یکی از جاذبه‌های زیارتی و گردشگری مشهور در استان تهران است. بقعه اولیه این امامزاده در دوره صفویه ساخته شد و در دوره فتحعلی شاه توسعه پیدا کرد. از همین رو بر در ورودی بقعه ۸ بیت شعر دیده می‌شود که نام فتحعلی شاه به وضوح در آن‌ها ذکر شده است. با توجه به آنچه در روزنامه خاطرات عزیزالسلطان آمده، بنای بقعه امامزاده داوود(ع) در زمان قاجار، یک شیروانی به رنگ سبز داشته است. این شیروانی در حال حاضر وجود ندارد. اهالی تهران قدیم معمولا چند روز را برای زیارت از این بقعه اختصاص می‌دادند و شب قبل از حرکت را در فرحزاد سپری می‌کردند که آب و هوایی بسیار مطبوع داشت. صبح روز بعد با قاطر به سمت امامزاده رهسپار می‌شدند. زیارت از امامزاده داوود در دوران قاجار به یکی از عادت‌های تهرانی‌ها تبدیل شد. شرف الدین داوود الحسنی که با نام امامزاده داوود(ع) شناخته می‌شود یکی از نوادگان امام حسن مجتبی(ع) است که در حدود سال ۴۴۰ هجری قمری متولد شدند و شخصی دانشمند و زاهد بوده‌اند. این بقعه در اردیبهشت ماه ۱۳15 به ثبت ملی رسید و مالکیت آن در اختیار سازمان اوقاف و امور خیریه است.