امامزاده بابامنیر اثری تاریخی هست که در شهرستان ممسنی، بخش ماهور میلاتی و روستای بابامنیر قرار داره. این بنا از گچ و سنگ ساخته شده و اگه فرم گنبدش رو نادیده بگیرید، از نظر پلان، شباهت زیادی به چهارطاقی‌های دوره ساسانی داره. گنبد امامزاده بابامنیر از نظر فرم خیلی شبیه به گنبد دانیال نبی در شوش هست. از شیخ محمد علی ماهوری، شاعر و مکتب‌دار منطقه ماهور ممسنی، روایت شده که در این بقعه انسان بزرگی به نام منیر الدین ساکن بوده. این بزرگ یکی از صوفی‌های دوران صفویه محسوب می‌شده به خاطر دلایلی اینجا رو برای زندگی انتخاب کرده. بعد از فوت‌اش هم یک مقبره روی مزارش ساخته شده و به مرور زمان زیارتگاه مردم کوچ رو منطقه ماهور میلاتی شده. تاریخ فوت بابامنیر طبق کتیبه چوبی‌ای که با خط زیبای نستعلیق حک شده سال 896 ه.ق نوشته شده.
داخل امامزاده بابامنیر با گچ اندود و تعمیراتی هم روی اون انجام شده. برای تزئین طاق و تویزه‌ها از قوس تیزه‌دار استفاده شده و روبه‌روی اضلاع و دالان‌ها در دیوار اصلی طاق نما زده شده. محراب امامزاده در دیوار جنوب غربی ساخته شده. در ورودی در زاویه شرقی با یک در آهنی باز شده. ولی ورودی اصلی در مرکز ضلع شمال شرقیه که با چهار پله به کف داخلی بنا می‌رسه. گنبد بنا از بیرون، از چهار گوش به شانزده گوش تبدیل شده و بعد گنبد دانه دار مخروطی روی اون نصب شده. بنا به طور کلی ساده ست ولی فضای زیر گنبد که با یزدی بندی‌های زیبا تزیین شده، جلوه خاصی به این بخش از بنا داده.
چیزی که مشخصه، اینه که بنای فعلی امام زاده بابامنیر، روی بنای مخروبه‌ای ساخته شده که قبلا یکی از محراب‌ها و پرستشگاه‌های مهم در دوره‌های ایلامی، هخامنشی، اشکانی و ساسانی بوده و مراسم مذهبی اون‌ها، این‌جا برگزار می‌شده. برای اثبات این ادعا، چشمه پر آبی که در چند متری غرب این بنا می‌جوشه وجود داره. چون بناهای ساسانی کنار آب و چشمه‌ها ساخته و آب رو مظهر پاکی و جزو عناصر چهارگانه می‌دونستن. متاسفانه در صحن امام زاده بابامنیر دو بار حفاری غیر مجاز انجام شده و اشیاء عتیقه و قیمتی اون دزدیده شده. این بنا سال 1380 با شماره 4543 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده.