آرامگاه مولانا ابوبکر تایبادی در فضایی باز و نزدیک گورستان قدیمی شهر تایباد قرار داره. مولانا ابوبکر زین‌الدین تایبادی دانشمند و عارف معروف و شاگرد نظام‌الدین هروی بوده. ایشون از شیخ‌الاسلام احمد جامی تربیت معنوی گرفته و بعضی اون رو مرید ابوطاهر خوارزمی هم میدونستن. شخصی به اسم خواجه درویش سال 1030 ه. ق، اطراف قبر محجر ( نرده) کشیده. دو لوح خاکستری رو هم به مزار تقدیم کرده که یکی روی قبر و اون یکی بالای سر اون و به شکل افراشته وجود داره.
نقشه بنا یک گنبدخانه‌ چهارتاقى با ایوان بلندی که جلوى اونه و اتاق‌هاى دوطبقه دو طرفش رو شامل میشه. نماى بیرونى بنا شامل ایوان بلندی با طاق‌آهنگ هست که دو طرف اون، غرفه‌هاى دو طبقه‌اى قرار گرفته. راه ورود به طبقه اول هر کدوم از اون‌ها، از درگاه کنار ایوانه. راه ورود به طبقه دوم هم، از پلکان‌هایی هست که بیرون بنا قرار دارن. پشت ایوان، شش طاق‌نما قرار داره. همه سطح‌های نماى ایوان و طاق‌هاى حجره‌هاى دو طرف اون، با استفاده از کاشى نره و به شیوه معقلى و کاشى معرق تزئین شده.
فضای اصلی آرامگاه مولانا ابوبکر تایبادی با ابعاد 50/17 ×50/16 متر مربع شامل فضاهایی محدود‌تر به صورت شاه‌نشین‌هایی هست. پوشش اون‌ها به صورت نیم گنبدی همراه با گوشه سازی و مقرنس کاری هست. بالای اون پوششی گنبدی وجود داره که زیبایی خاصی به معماری این مکان داده. کتیبه ایوان بنا به خط ثلثه و روی اون یازده آیه‌ی اول از سوره‌ «کهف» نوشت شده. نویسنده این کتیبه «جلال الدین بن محمد بن جعفر» هست. در بخش بالایی این کتیبه عبارت «الملک لله» به خط کوفی تکرار شده. کتیبه دیگه‌ای هم به خط ثلث اطراف کمرگاه ایوان رو دور می‌زنه که عباراتی تاریخی درباره زمینه‌ پایه گذاری این بنای بلند رو داره. بالای کتیبه هم عبارت «الملک لله» به خط کوفی نقش بسته شده.
فضای زیر گنبد با عناصر تزئینی و ازاره‌های اون به شیوه‌ گره‌سازی با تلفیق سنگ و کاشی معرق باعث زیبایی این قسمت شده و بعدها ازاره (پایین دیوار که از قسمت‌های دیگه جداست و اون رو با آجر، کاشی یا سرامیک نما میدن)، محلی شده برای ثبت یادگاری‌های زیبا در زمان‌های مختلف که بعضی از اون‌ها به مردان مشهور اون زمان و قرن‌های بعدی مربوط میشه. در چوبی نصب شده برای بنا ارزش تاریخی زیادی داره که روی اون کتیبه‌های زیبایی وجود داره که عبارت‌های «مفتاح الجنه، لااله الالله، محمد رسول الله» به خط ثلث نوشته شده.
نمای بیرونی بنا تزئین‌های کاشی‌کاری و آجرکاری‌های ظریفی داره که با خطوط معقلی، موتیف‌ها، نقوش اسلیمی و خطایی تزئین شدن. در ورودی مزار، آب انباری آجری وجود داره که ساختار معماری اون بدون پاشیر هستش. بنایی که میانه گورستان، در قسمت شرقی مقبره مولانا و با فاصله کمى از اون قرار گرفته شامل ایوان، گنبد خانه، ایوانچه و مقبره هست که این مقبره به پدر مولانا «زین الدین ابوبکر تایبادی» نسبت داده شده. به استناد کتیبه‌ای که باقی مونده، کار ساختمون بنای مزار مولانا در سال 848 ه. ق همزمان با حاکمیت شاهرخ پسر تیمور تموم شده و بانی اون «غیاث الدین پیر احمد خوافی» وزیر با درایتش بوده.