آرامگاه سلطان سلیمان در روستایی به همین اسم و 65 کیلومتری شرق تربت حیدریه قرار داره. قدمت ساختمون بقعه به 600 تا 700 سال قبل می‌رسه و کتاب‌های تاریخی معتبر محل دفن رو تائید میکنن. سلطان سلیمان فرزند امام موسی الکاظم (ع) هست. ایشان بعد از اومدن حضرت رضا (ع) به خراسان عزیمت کردن و به خاطر درگیری با کافران به شهادت رسیدن. در کتاب فرهنگ لغت دهخدا صفحه 593 باب س- ل و فرهنگ جغرافیایی ایران جلد 9، سلطان سلیمان برادر امام رضا (ع) که از فرزندان موسی الکاظم (ع) هست، در روستایی به همین نام دفن شده و کتاب ایران شهر جلد2 صفحه 1357 هم موضوع رو تائید میکنه و ششدانگ این روستا وقفِ همین بقعه شریفه هست.
بنای آرامگاه از سنگ و آجر شکل گرفته. داخل بنا چهار ایوانی هست که با ایجاد فیلپوش‌ها به هشت گوش تبدیل شده و استقرار گنبدی به صورت عرق چین رو ممکن کرده. جنس در ورودی امامزاده از چوبه. دو لنگه اون منبت کاری شده و روی درب سمت چپ «سوره نصر» و «آیة الکرسی» حک شده. داخل امامزاده محراب، ضریح فلزی و یه حجره کوچک وجود داره. آرامگاه سلطان سلیمان از درون مقرنس کاری شده و سرطاق‌هایی با سبک معماری بقعه قطب الدین حیدر داره. ظاهرا قدیما سقف بنا گچ‌کاری‌هایی داشته که به مرور زمان و به خاطر بارندگی از بین رفته. جدیدن تا ارتفاع چهار متری دوباره سفید کاری شده.