جنوب شهر جهرم، روی یک تپه با صفا و مشرف به شهر، بنایی قدیمی به اسم آتشکده جهرم دیده میشه که قدمت اون به دوره ساسانی برمی‌گرده. کاربرد اولیه این بنا آتشکده بوده که این رو میشه از روی اسمی که روی اون مونده و همین‌طور سنگی که روی یکی از طاق‌های شرقی داخل بنا هست، فهمید. روی این سنگ، شعرهایی از حکیم سرائی شاعر معروف جهرم هست که این مکان رو به اسم آتشکده خونده. بعد از اسلام این بنا مثل خیلی بناهای دیگه تغییر کاربری میده. کنار آتشکده جهرم، مقبره باربد که یکی از موسیقیدان‌های شاعر و خواننده دوران ساسانی بودن، قرار داره.
اطلاعات کمی درباره باربد وجود داره که همون‌ها هم ضد و نقیضه. مثلا بعضی‌ها میگن باربد متولد جهرم هست، بعضی‌ها میگن اهل مرو هست، مسعودی هم به نقل از ابن خرداد میگه که باربد اهل ری بوده و اون زمان مسائل روزگار رو به شیوه‌ای در شعرهاش بیان می‌کرده که فرد دیگه‌ای جرات اون کار رو نداشته.
باربد شیوه جالبی رو برای شعر گفتن داشته، اینطور که باربد برای هر روزی از روزهای هفته نواهایی ساخته بود که این نواهای هفتگانه به نام طرق الملوکیه معروفه. بعدش برای هر سی روز ماه هم شعر گفته که به نام سی لحن باربدی معروفه. واسه 365 روز سال هم نوای خاصی ساخته. در خصوص مرگ باربد روایت‌های متفاوتی وجود داره، جمله‌ای هست که طبق اون یوسف مغنی شاگرد خود باربد از روی حسودی اون رو می‌کشه و جای دیگه‌ای گفتن که سرجیس (سر کیس) مغنی برای رقابت در صنعت اون رو مسموم کرده.