معرفی و تاریخچه خالدآباد
پیشه بیشینه مردم این شهر کشاورزی و دامداری است. از فرآورده‌های به نام این شهر کرفس، انار، خیار و دیگر فرآورده‌های کشاورزی عبارتند از هویج، شلغم، پیاز، زردآلو، گوجه سبز، (شابادی) طالبی، گرمک آقاعلی عباسی، خیار چنبر، کدو، هندوانه، گندم، جو، برنج، بلال، کلزا، خرمالو، سیب گلابی، انجیر، انگور، انواع سبزیجات و گیاهان دارویی. هرچند بازرگانی نیز در خالدآباد رواج دارد و مغازه‌های بسیاری در این شهر وجود دارد. پیشه بسیاری از زنان خالدآباد گلیم‌بافی بوده و فرش دستباف شادسر که در بازارهای جهانی پرآوزه است زاییده دستان هنرمند زنان خالدآبادی است.
گویش آنها بسیار جالب است و به فارسی پشتو هم نمیخورد، آنها در پایان بسیاری از کلمات خود حرف"گَ" استفاده میکنن مثال:خوبیگَ یعنی خوبی؟
مردمانی خون گرم و شاد دارد آنها فاصله بسیار نزدیکی با شهربادرود دارند و فرق شهر بادرود و روستای خالدآباد فقط به اندازه یک جدول خیابان است.
با توجه به فاصله اندک روستای خالدآباد با شهربادرود، کماکان فرهنگ زیبای روستایی خود را حفظ نموده اند و هیچگونه آثار شهرنشینی در این روستا رویت نمی گردد. یکی از اصلی ترین ویژگی این روستا ساخت خانه ها در حاشیه خیابان اصلی است جالب است بدانید از خصائص مردم این روستا می توان به علاقه بیس از حد به پول و ناتوانی در خرج کردن آن را ذکر کرد.
