معرفی و تاریخچه تودشک
شهر تودِشک یکی از شهرهای استان اصفهان واقع در مرکز جغرافیایی ایران است. شهر تودشک در شرق بخش کوهپایه شهرستان اصفهان و در ۶۰ کیلومتری شمال شهرستان ورزنه قرار دارد.این شهر در سال ۱۳۸۶ جمعیتی برابر با ۴۲۰۰ نفر داشته‌است. شهرداری این شهر در سال ۱۳۸۰ خورشیدی تشکیل شد. نقاط تودشک و تودشکچویه ظاهراً از پیشینه تاریخی یکسانی برخوردار می‌باشند و به علت قرارگیری در کنار همدیگر داری هماهنگی فرهنگ و آداب و رسوم می‌باشند. لغت تودشک در زبان فارسی قدیم (پارسیک) به معنای دژ یا قلعه و تلفظ صحیح آن تودشک می‌باشد تودشکچویه به معنای تودشک کوچک می‌باشد. البته در نگارش و هم نوشته می‌شود اما نگارش صحیح است و همخوانی با تلفظ صحیح آن بیشتری به لهجه محلی تودشکی دارد. در خصوص وجه تسمیه نقطه صادق آباد، بانی و شکل دهنده آن دارای اهمیت است و در زمینه نقاط مزرعه کهنه و نو شکل‌گیری تمدن و تقدم و تأخر آن‌ها قابل توجه‌است و وجه تسمیه رجان مشخص نیست. منشأ پیدایش نقاط تودشک و تودشکچویه کاملاً مشخص نیست ولی سابقه نقاط مزبور بسیار طولانی است به نحوی که برخی این سابقه را به زمان قبل از میلاد نیز می‌رسانند. این پیشینه را با بررسی گویش و ساختار معماری منطقه و همچنین نوع کشاورزی و زندگی مردم این منطقه به‌وضوح مشخص می‌باشد. همچنین در اطراف این منطقه مدارکی مبنی بر ارتباط قوی مردم این منطقه با کرمان، شیراز، نایین، یزد، زابل دارد. همچنین بهاء الدین پدر خواجه شمس الدین محمد بن محمد حافظ شیرازی (حدود ۷۲۷–۷۹۲ هجری قمری)، شاعر و غزلسرای بزرگ قرن هشتم ایران و یکی از سخنوران نامی جهان تاجر و از اهالی تودشک یا تودشکچو بوده‌است. البته محل تولد حافظ شهر شیراز بوده‌است و در شیراز زندگی نموده و نیز وفات یافته‌است. پس از وفات پدر حافظ در سن هشت سالگی و دوران طفولیت به همراه مادرش به شیراز مهاجرت نمود و نزد خانواده مادری دوران کودکی را سپری کرد. بسیاری حافظ شیرازی را بزرگ‌ترین شاعر ایرانی تمام دوران‌ها می‌دانند. گفته شده که حافظ در تمام عمر در شیراز ماند و هرگز به سفر نرفت، تنها یک بار قصد کرد تا از زادگاه پدری خود دیدار نماید که به هر حال این سفر بدلایلی انجام نشد. بدنبال شکل‌گیری نقاط تودشک و تودشکچو مزارع صادق آباد، مزرعه نو و کهنه و رجان به عنوان مراکز فعالیت کشاورزی شکل پذیرفته‌اند روند توسعه نقاط تودشک و تودشکچویه به صورتی است که دو بخش قدیمی و جدید در آن وجود دارد، بخش قدیمی بافت با سابقه‌ای را تشکیل می‌دهد و بافت جدیدی سابقه کمتری دارد. در هر دونقطه تودشک و تودشکچو بافت جدید شامل محله‌هایی است که عمدتاً در سال‌های پس از انقلاب شکل گرفته‌است از این محله‌های می‌توان از محله نوبنیاد جنوب غربی تودشک و محله نوبنیاد شمال غربی تودشکچویه نام برد. سایر نقاط تودشک به علت توسعه کم کالبدی و فیزیکی از تقسیم‌بندی قابل توجهی برخوردار نیستند. وجود اراضی بایر در جنوب غربی تودشک و نیز در شمال غربی تودشکچویه جهت توسعه مناسب را برای نقاط مناسب را برای نقاط مزبور زمینه‌سازی نموده‌است. به نحوی که شکل‌گیری محله نوبنیاد در جنوب غربی تودشک و واگذاری قطعات زیادی از پلاک‌های مسکونی به متقاضیان و شکل‌گیری برخی از آن‌ها به خوبی توسعه فیزیکی تودشک را به سمت جنوب غربی نشان می‌دهد. همچنین شکل‌گیری واحدهای خدماتی و منازل مسکونی با تصرف اراضی بایر شمال شرقی تودشکچو و تشکیل محله نوبنیاد زمینه‌سازی‌های توسعه کالبدی آن را به سمت شمال شرقی کاملاً روشن می‌دارد.
