بنای بقعه هفده تن از بنا‌های قرن یازدهم هجری قمری به حساب میاد. هفده تن نام یک زیارتگاه و محله در بخش جنوبی شهرستان گلپایگان هست. بنای فعلی این زیارتگاه در زمان صفوی ساخته شده. محله هفده تن نیز از یک خیابان به همین نام تشکیل شده است. این بنا که در زمان شاه عباس اول صفوی، بر اساس کتیبه‌ای به سردرش نصب شده مربوط به سال 1032 هجری قمری ساخته شده. بر روی بنای هشت گوش بقعه گنبد، کاشی‌کاری باشکوهی هست که از نظر ساختمانی و تزئین کاشی‌کاری، بسیار جالب و زیبا است. بر اساس شجره نامه موجود، افرادی که در این محل مدفون شدن عبارتند از: امام زاده ابو الحسن فرزند امام حسن مجتبی (ع)، سلطان اسماعیل فرزند امام جعفر صادق (ع)، صالح و قاسم فرزندان جعفربن علی (ع)، عباس و حسین فرزندان حضرت موسی بن جعفر(ع)، شهربانو و حلیمه و صفورا دختران حضرت حضرت موسی بن جعفر(ع)، علی اکبربن علی بن حسین (ع)، محمد بن محسن بن علی بن حسین(ع)، محمود و محسن و عبدالله بن یحیی بن امام موسی الکاظم (ع)، موسی و مظفر فرزندان جعفر طیار، اسحق فرزند ابراهیم که مشخص نیست ابراهیم مزبور به کدام امام منتسب است. بقعه ناصر بن علی بن ابی طالب(ع) در قسمت شرقی هفده تن و در فاصله چند متری اون قرار داره. در زیر بقعه اصلی، سردابی وجود دارد که اجساد این امامزاده‌ها در آن قرار داره، در حال حاضر در زیر بنای تاریخی مخروبه جنب بقعه فلش جهت نمایی قرار داره که گویا مسیر سرداب رو مشخص می‌کرده. ذکر این نکته خالی از لطف نیست که طبق اساطیر ایرانیان باستان، شیر سنگی محل دفن بزرگان و پهلوانان را مشخص میکرده. شیر سنگی موجود در هفده تن دقیقا در مسیر فلش فوق الذکر، روبروی بقعه و به تایید سرداب قرار گرفته. در گذشته دو شیر سنگی در بقعه وجود داشته ولی متاسفانه به علت سرقت یکیشون، در حال حاضر فقط یکی از شیرها هست. این بقعه در تاریخ بیست و نهم آذر هزار و سیصد و شانزده با شماره ثبت دویست و نود به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.